Op het moment dat ik haar zag, kreeg ik al spijt.

Kort verhaal 2.

Dit verhaal moest beginnen met de zin: Op het moment dat ik haar zag, kreeg ik al spijt.

Op het moment dat ik haar zag, kreeg ik al spijt. Jaren waren inmiddels voorbij gegaan waarin ik haar nooit meer was tegen gekomen.

Het was op een zaterdagavond in het jaar waarvan aan de zomer maar geen eind leek te komen. Ze stond op de kleine dansvloer van de discotheek te dansen. Ik herkende haar meteen.

Anne, met haar helblauwe ogen en haar mooie lange blonde haar. Ik liep vlak langs de dansvloer maar ze herkende me niet. Ze leek in die jaren alleen maar knapper geworden.

In de vierde klas van de middelbare school was Anne bij ons in de klas gekomen. Ze had meteen de  volle aandacht van vele mannelijke klasgenoten. Wat een stuk.

Ze zat vlak voor mij in de klas en vanaf het begin konden we goed met elkaar opschieten.

Na een tijdje lieten we het groepje waarmee ik altijd mee naar school en terug naar huis was gefietst steeds verder voor ons uit fietsen, stapten onderweg af als het in ons opkwam en gingen in het lange gras liggen. Aan zo’n dag hoefde voor mij geen eind te komen.

Het duurde niet lang voordat ze me kuste op een moment dat ik  het niet had verwacht.

Wat een geluk was het dat ik een scheikunde knobbel had en haar vele middagen op haar kamer kon helpen. Ik was smoor verliefd op haar.

Toch liep het op een gegeven moment mis.

Wat een eikel was ik toch ook. Hoe had ik zo stom kunnen zijn. Het was op een schoolfeestje. Anne was al een paar dagen ziek.

Aan het eind van de avond danste ik met een vroeger vriendinnetje en we eindigden met zijn tweeën in het fietshok. Ze kuste me hartstochtelijk.

Helaas waren er klasgenotes die ons gezien hadden. Een paar dagen later was de liefde tussen Anne en mij over.