De dag begon als alle donderdagen.



Bij een vriendin op Facebook kwam ik de Korte Verhalen Challenge van November tegen.De uitdaging is een kort verhaal te schrijven van ca 300 woorden. Voor elke dag in november krijg je een openingszin waar het verhaal mee moet beginnen.
Voor 1 november is die zin: De dag begon als alle donderdagen. Omdat ik schrijven een leuke hobby vind, ga ik de uitdaging aan. Hierbij het eerste korte verhaal.  



Kort verhaal -1 november.

De dag begon als alle donderdagen. Na een verfrissende douche trok ik mijn badjas aan en liep de trap af. De geur van vers gezette koffie kwam me vanuit de kamer al tegemoet. Heerlijk.
Onder het ontbijt bladerde ik even door de krant en ergerde me aan een artikel over het afschaffen van de dividend belasting. Was die 2 miljard niet beter te besteden?
Even later viel mijn oog op een verhaal over ouderen die vereenzamen.
Sinds een paar jaar ging ik twee keer in de week naar Johannes, een oude vrijgezelle boer die aan de rand van het bos woonde.
Johannes was een echte  keutelboer met slechts een paar koeien, kippen en een paar loslopende varkens. Dat was zijn hele bezit.
Regelmatig was langs ik de vervallen boerderij gelopen en had een praatje met hem gemaakt als hij bezig was de koeien met de hand te melken. Het leek wel of Johannes altijd verkouden was door de druppel aan de neus die bij Johannes leek te horen.
Af en toe stak zijn vrijgezelle zus Marie haar hoofd om de deur. Schichtig trok ze zich terug als ze me zag. Al jaren had ze zich niet meer vertoond in het dorp.
Meestal kwam ik na zo’n praatje met verse eieren thuis. Geld wilde Johannes daar nooit voor hebben. Sinds haar dood woonde Johannes alleen  in de oude vervallen boerderij waar ook binnen de tijd had stil gestaan.  
Na het ontbijt stapte ik weer op de fiets om Johannes op te zoeken.
Toen ik het erf op fietste, kwam de oude fox hond me jankend tegemoet lopen. Hij sprong tegen me op en bleef maar janken. 
Dit keer was Johannes niet te vinden in de schuur waar hij altijd aan het rommelen was. Wel zag ik de achterdeur los staan. De oude fox leidde me als het ware er heen. Door de half openstaande deur zag ik Johannes op de grond liggen……..

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Ik word er gek van ……

Mijn vrouw is meestal lief en aardig maar nu is ze toch al een aantal weken de weg behoorlijk kwijt.Jarenlang dacht ze er niet aan, maar nu is ze is besmet met een virus; nee …geen griepvirus maar een heel ander virus waar ze voorlopig nog wel niet van zal zijn genezen. Integendeel het virus lijkt zich steeds verder uittebreiden. Als een drukbezette Oma van 2 (bijna 3 ) kleindochters is ze - naast het af en toe oppassen- op de meest gekke momenten van de dag druk aan het   breien of haken. Vestjes voor onze kleindochters, mutsen   voor (klein/schoon) dochters en nu zelfs een…… deken ( jaja ,ze is niet de enige die door het virus is aangestoken want er zijn naast haar al   3900 andere leden van het deken project   op Facebook!!!) “Pff” hoor ik af en toe   vanachter mijn krant ( weer wat steken zijn gevallen) of “stt” klinkt het als ik wat zeg   ; ‘’ik ben de tel kwijt”. Ik verdiep mij snel weer in het wereldnieuws. Alleen voor het downloaden van PDF bestanden kom ik in beel
Meer lezen

Angstige momenten (deel4) - Slot. Lees in dit lange blog wat Julia in een paar dagen allemaal meemaakte en hoe het uiteindelijk met haar en Tim afliep..

Een moment dacht ze aan vluchten maar toen ze opgekrabbeld was, pakte hij haar vast en sleepte haar naar de stoel waarin hij kort daarvoor gezeten had. Ze spuugde hem in het gezicht en schopte met alle macht die ze in haar had van zich af maar hij was veel sterker. Toen hij haar handen wilde vastbinden met een touw, slaagde ze er nog net in een flinke haal over zijn gezicht te geven. ‘Vuile teringlijder, ‘ zei ze terwijl ze hem minachtend aankeek. ’ Wat moet je hier in dit huis? Een huis dat helemaal niet van jou is. Lazer op, vlucht nu het nog kan.’ De man deed de capuchon van zijn hoofd en zette de bril af. Toen zag ze pas dat hij een lap voor het rechter oog had. Hij kwam met zijn gezicht vlak voor haar en toen zag ze dat hij met een oog grijnsde. ‘ Een ongelukje,‘ zei hij.   ’Enkele jaren geleden heb ik een oog moeten missen door die rotjongens die mij altijd pesten. Tijdens oudejaarsnacht ontplofte illegaal vuurwerk vlak voor mijn gezicht. Het scheelde niet veel of ik had he
Meer lezen

Angstige momenten (deel 3).

Buiten in de kou drong het pas weer tot haar door waar ze was en keek ze vlug of Tim’ s auto er misschien al stond. Geen spoor van Tim’ s auto. Julia bedacht zich geen moment en rende naar haar auto. Zittend in de auto deed ze de deur direct op slot, maar ze zag door de sneeuw op de ruiten helemaal niets. Julia startte de auto en zette de ruitenwissers aan maar er was geen beweging in te krijgen. Er lag al veel te veel sneeuw op. Ze barstte in huilen uit beseffend dat ze de auto uit moest om de ruiten sneeuwvrij te krijgen. Wanhopig ging ze op zoek naar een ruitenkrabber? Eindelijk vond ze die onder de andere spullen in het dashboard kastje. Voor ze de deur open deed, wilde ze toch Tim nog een keer proberen te bellen. Bij haar laatste telefonische contact met hem had hij haar verteld dat hij de oplader van de automobilist had mogen gebruiken die ook met pech langs de kant van de weg stond. Ze was blij dat ze hem in geval van nood kon bellen. Ze voelde in haar jaszak. Geen telef
Meer lezen