De wereld van .......

Onverwacht weerzien Ze keek me aan op wel een heel venijnige manier, toen ze mij zag tussen de mensen in de ontvangst ruimte van het crematorium. Er waren zoveel mensen naar de crematie van de geliefde leraar van het gymnasium gekomen, zodat er zelfs buiten mensen in de rij stonden te wachten voordat ze naar binnen konden gaan. Behalve Ilse had ik nog verschillende oude bekenden gezien. Sommige waren met elkaar in gesprek, anderen luisterden naar klassieke muziek op de achtergrond. Zelf had ik jaren les in natuur- en scheikunde gehad van de leraar die jaren later mijn schoonvader zou worden. Op een gegeven moment was hij zo vriendelijk mij bijles te geven omdat ik er slecht voorstond voor het vak natuurkunde. Met name de kwantummechanica bezorgde me de nodige hoofdbrekens. De eerste bijlessen kreeg ik na schooltijd op het gymnasium maar na enige tijd werden de bijlessen bij Bart thuis gegeven. Zo ontmoette ik voor de eerste keer in mijn leven Ilse, zijn mooie dochter, die een

De auto stopte vlak naast me bij de rand van het trottoir. Een zachte vloek ontsnapte aan mijn lippen. Wie was die idioot die het water liet opspatten. Ilse schrok ervan, keek naar de modderspetters die op haar fraai gevormde benen en op haar nieuwe schoenen zaten en botste daardoor bijna tegen een man aan die haar tegemoet kwam lopen. ‘Sorry meneer’ zei ze tegen de man. ‘Dat me dit nu moet overkomen net op het moment dat ik over een half uur een sollicitatie gesprek heb. Moet je zien hoe ik eruit zie.’ Hij kon een lach op zijn gezicht niet onderdrukken en stond op het punt om weer door te lopen. Op dat moment zag ze pas wie hier voor verantwoordelijk was. Jochem, haar vriend waar ze de vriendschap nog maar een paar maanden geleden mee verbroken had. Eerst liep ze door, maar hij bleef naast haar rijden en liet het raam van de auto aan haar kant naar beneden gaan. Ze keek hem met een venijnige blik aan. ‘Jochem, wat is er? Moet je kijken wat je gedaan hebt. Binnen het half uur