De wereld van .......

Als aandachtig volger van het nieuws in dit kikkerlandje schrik je toch wel eens als je in de krant leest of op Tv  ziet hoe het anno 2015 gesteld is met sommige  mensen in ons mooie land. Zit je ‘s morgens aan een lekker ontbijt is het eerste wat de aandacht trekt een bericht  : 1 op de 9 kinderen leven in dit land in armoede . 1 op de 9!!!!  Hoe is dat in vredesnaam mogelijk denk je dan . We behoren tot de meest welvarende landen in de wereld en dan toch leven  zoveel kinderen in armoede . Verschrikkelijk . Als ik zo iets lees denk ik direct wat een toekomst heeft zo’n kind  ? Of zo’n ander bericht : in steeds meer plaatsen komen voedselbanken en helaas moeten steeds meer mensen er  gebruik van maken . Goed dat deze voedselbanken bestaan en  dat vele vrijwilligers zich daarvoor inzetten maar toch blijft ook dit  een bericht waar je niet vrolijk van wordt. Of je ziet een programma op TV waaruit blijkt dat in Nederland 60000 dak-of thuislozen zijn . 60000: bijna de gehele

Het jaar begon in januari voor Carolien en mij uitstekend want we werden voor de derde keer Opa en Oma. Wat een rijkdom; vroeger moesten we daar niets van hebben. Al die anderen die al kleinkinderen hadden en niets anders deden dan pochen en/of zeuren over hun kleinkinderen. Inmiddels zitten we er zelf midden in en genieten er ten volle van. Niets veranderlijker dan een mens. Onze oudste dochter kreeg een prachtige dochter Fiene genaamd. Fiene is nu 11 maanden oud en laat duidelijk zien dat ze al heel wat geleerd heeft in haar jonge leventje. Op haar buik is ze binnen de kortste keren van de ene hoek in de kamer naar de andere gekropen en onlangs deed ze ook al pogingen om de trap op te klimmen. In haar enthousiasme doet ze haar armpjes in de lucht en roept dan : Hoera! Zelfs heb ik al eens Opa aan haar lippen horen ontsnappen !!!! Maar het leven bestaat niet alleen uit vrolijkheid. Denk maar aan de Ebola uitbraak in West Afrika in februari j.l.  Inmiddels zijn daar al 7000 do

Zondagochtend 8.30u. Carolien wordt wakker en staat op. ”Blijf jij maar lekker liggen ; dat is goed voor je knie “ zegt ze. Zoiets laat ik mij geen 2 keer zeggen en draai me weer om. Weldra ben ik weer in een diepe slaap gevallen. Tegen half elf maakt ze mij wakker en zegt : ” Ik ga “ Slaperig antwoord ik ”Veel plezier vandaag”. Vlug een kus en weg is ze. Ze gaat vandaag een dagje naar de sauna met haar dochter. Heerlijk vinden ze dat. Zelf heb ik na jaren het laatste jaar ook weer aardig de smaak te pakken gekregen van het relaxen in de sauna. Lekker zo’n dagje af en toe in de sauna. Als ze bij onze dochter weggaan vraagt ons oudste kleinkind ”Waar gaan jullie heen? “Naar de sauna “ antwoordt Oma . “Naar de blote billen “ voegt haar vader - die niets van de sauna moet hebben- er nog aan toe .  Enkele uren nadat Carolien thuis de deur achter zich had dichtgeslagen schrik ik wakker. Vlug douchen en korte tijd later heb ik mijn verlate ontbijt achter de kiezen. Twee kranten lage

Drie weken geleden zag de wereld er nog heel anders uit, bruisend van ideeen en plannen. Het kan echter raar lopen. Na het afscheidsfeestje zou het nieuwe leven beginnen. Ik stond aan de aftrap van een nieuwe levensfase. Fysiek voelde ik mij nog lang  geen vijftig en dus ook  geen geranium al te zien. Geraniums zijn nou niet bepaald  mijn meest geliefde planten. Het doet me denken aan vroeger toen  mijn moeder ze had en nu koop ik ze in de zomer wel eens op aandringen van vrouwlief bij een buurman voor in een bloembak.  Die dingen bloeien zo lang ; kapot zijn ze bijna niet te krijgen. Zondag na het feestje had ik nog een normale ronde door het dorp gelopen maar een paar dagen later kon ik bijna  geen voet meer verzetten. Balen, dat was een vette streep door de rekening . Dagelijks zou toch minstens een paar  uur worden gewandeld of gefietst. Er moet conditie opgebouwd worden voor de Sallandse wandel vierdaagse of voor een stuk van de route naar Santiago de Compostella die ik o