De wereld van .......

Het is eind juli 2018, iets na negen uur ’s avonds als ik dit blogje schrijf. Het is warm, zeer warm …om niet te zeggen bloedheet. Het zweet staat nog op mijn voorhoofd. Pfff. Wat we dit jaar meemaken, is ongekend. Wat een weer! In april was het al een tijdje heel mooi weer, zelfs zo mooi dat we tegen elkaar zeiden : als er maar wat van dat mooie weer overblijft voor de zomer.   Hoe vaak   kwam het water in voorgaande zomers immers   niet dagen lang met bakken uit de hemel. Als je   de weerprofeten mag geloven was het in april nog nooit zo warm geweest. Mei deed er nog een schepje bovenop en vele dagen was het zulk mooi weer dat dezelfde weergoden ons wisten te vertellen dat het sinds 1706 in mei nog niet zo warm was geweest. Ik geloof ze direct op hun woord want ik kan me niet herinneren dat ik het bewust heb meegemaakt ondanks het feit dat een helderziende mij een aantal jaren geleden vertelde dat ik in mijn zevende leven ben !!!!! Toen het in juni ook mooi weer was

Meestal begint het   tegen eind januari al wel te kriebelen waar we in de zomer op vakantie naar toe zullen gaan. Ook dit jaar was dat niet anders, al was het wel afhankelijk van hoe het met mijn rug zou gaan.  En juist in die periode werd het er niet beter op. En tweede spuit in de rug zou voor verbetering moeten zorgen. Madeira, alle Canarische eilanden op Fuerteventura na hadden we al een of meerdere keren bezocht. De Azoren dan, stelde ik nog voor maar Carolien wilde iets anders. Zoals eerder verteld in een blog kwamen we na een zoektocht op het internet bij Macedonië   terecht. Hoewel de rug me op dat moment in de steek liet, boekten we onze reis. Met annuleringsverzekering! De tweede spuit kreeg ik begin februari maar gaf geen verbetering, integendeel. Na een tijdje kregen we er een zwaar hoofd in of onze vakantie überhaupt wel door zou kunnen gaan begin juni. In april werd een nieuwe Mri scan gemaakt en de uitkomst van bezoeken aan de neuroloog was dat een rugge

Op een van de laatste dagen van onze fantastische vakantie   in Macedonië gingen we met een jeep op pad. Het is in onze vakanties bijna   een traditie geworden dat we   in het land (of eiland) waar we zijn een dag met een jeep op safari gaan naar de moeilijk te bereiken gebieden op onbegaanbare wegen voor   gewone auto’s.     Ook dit keer stopte tegen kwart voor negen het busje van Lale tours op de voor ons bekende plek en reden we naar Pestani. Hier werden we ingedeeld in groepjes en gingen we met vier jeeps op weg. Wij zaten met zeven personen in een grote rode jeep met zo’n hoge instap dat je er werkelijk in moest klimmen!   Nauwelijks   zaten we in de jeep of we gingen al het Nationale park Galicia in. We hobbelden alle kanten op in de jeep. Off road rijdend reden we eerst door de bossen. Na een tijdje door de bossen gereden te hebben, was het tijd om koffie te drinken en de benen even te strekken. Telkens als we een stop maakten, vertelde Christina   wat over de pl

Toen we besloten hadden om dit jaar met vakantie naar Macedonië te gaan, hoefden we niet lang na te denken om in die vakantie een dagtrip naar Albanië te maken. Albanië, een land dat ons nieuwsgierig maakte omdat het zolang afgesloten was van de buitenwereld. Dertien juni   was het zover, een dagje naar Albanië stond op het programma. Omdat Albanië zelden in het nieuws is, even wat wetenswaardigheden over Albanië. Het land is zo groot als België, dus relatief een klein land. Het meer van Ohrid (waar wij verblijven) is voor een derde van Albanië. In dit meer leeft een speciaal soort forel die alleen hier leeft en steeds minder voorkomt. In Macedonië is het verboden om deze te vangen maar in Albanië is dit verbod er niet. Het grenst ook aan het Prespa meer en dat is voor een deel van Macedonië en voor een deel van Albanië. De grens loopt door deze twee meren heen, aan de andere kant ligt de Adriatische Zee. De grens met Albanië is pas sinds zo’n 13 jaar geopend, voordien

Sinds het begin van deze eeuw hebben we vele mooie gebieden in Europa bezocht om op vakantie te gaan. Dit jaar (2018) wilden we eens ergens heel anders naar toe. Na een lange zoektocht op internet besloten we op vakantie te gaan naar Macedonië, de parel van de Balkan genoemd. Van 6 juni t/m 20 juni zaten we in hotel Tino sveti Stefan, op zo’n vijf kilometer afstand van het centrum van Orhid. We hadden vanaf ons balkon een prachtig uitzicht over het meer. Ohrid ( spreek uit oggrit ) ligt aan het meer van Ohrid in het zuiden van Macedonië op zo’n 700 meter hoogte. Ohrid is rijk aan monumenten en is om die reden opgenomen op de  Werelderfgoedlijst  van  UNESCO . Het meer is een van de oudste en diepste meren van Europa(300 meter diep). Er leven veel bijzondere vissoorten in het meer. Het water is zo helder dat je tot op een diepte van meter kunt kijken. Het meer staat onder bescherming van de UNESCO.  Met Lale tours gingen we tijdens onze vakantie een boottocht op het