Een angstige fietstocht . Wat wilde hij? Een ademtocht kon haar verraden....

Eén ademtocht kon haar verraden. Nooit eerder had ze zo hard naar huis gefietst in haar jonge leven. Haar hart klopte in de keel.

Haar vriendinnen hadden nog gevraagd of ze met haar mee moesten rijden omdat ze een heel stuk door een donker bos moest rijden. Nee, dat hoefde niet had ze heldhaftig gezegd toen het feestje rond middernacht was afgelopen.

‘Ik bel wel even naar huis, dan komt mijn vader me wel tegemoet rijden,’ zei ze toen ze bij haar vriendin wegreed.

Toen ze net buiten het dorp op de landweg reed, probeerde ze haar moeder te bellen. Helaas, ze nam de telefoon niet op.

Spreek na de piep, uw bericht in was het enige wat ze te horen kreeg.

Opeens herinnerde ze zich weer wat haar moeder haar eerder op de dag verteld had. Ze waren bij vrienden op visite die ze door omstandigheden in tijden niet gezien hadden.

Ze kreeg spijt dat ze toch niet gevraagd had of enkele vriendinnen met haar mee wilden rijden want het bos kwam al in zicht en ze had het gevoel dat ze al een tijdje gevolgd werd door iemand.

De achtervolger kwam steeds dichterbij maar bleef achter haar rijden.

Ze kon onmogelijk haar vriendinnen nog bellen. Ze begon steeds harder te fietsen maar ook de achtervolger ging harder fietsen.

Slechts een glimp had ze van de achtervolger gezien. Het leek haar een man met een capuchon op. Ze durfde nauwelijks achterom te kijken maar even later  leek het  erop dat hij niet meer achter haar reed.

Gelukkig, ze was vlak bij huis. Ze gooide de fiets van zich af en opende snel de deur. Het licht liet ze uit.

Ze was de trap nauwelijks op toen ze iemand aan de deur hoorde rammelen.
Ze bedacht zich geen moment en zocht een schuilplek achter de schuine wand op haar kamer. Even later hoorde ze glas rinkelen. De adem stokte in haar keel.