De wereld van .......

Als aandachtig volger van het nieuws in dit kikkerlandje schrik je toch wel eens als je in de krant leest of op Tv  ziet hoe het anno 2015 gesteld is met sommige  mensen in ons mooie land. Zit je ‘s morgens aan een lekker ontbijt is het eerste wat de aandacht trekt een bericht  : 1 op de 9 kinderen leven in dit land in armoede . 1 op de 9!!!!  Hoe is dat in vredesnaam mogelijk denk je dan . We behoren tot de meest welvarende landen in de wereld en dan toch leven  zoveel kinderen in armoede . Verschrikkelijk . Als ik zo iets lees denk ik direct wat een toekomst heeft zo’n kind  ? Of zo’n ander bericht : in steeds meer plaatsen komen voedselbanken en helaas moeten steeds meer mensen er  gebruik van maken . Goed dat deze voedselbanken bestaan en  dat vele vrijwilligers zich daarvoor inzetten maar toch blijft ook dit  een bericht waar je niet vrolijk van wordt. Of je ziet een programma op TV waaruit blijkt dat in Nederland 60000 dak-of thuislozen zijn . 60000: bijna de gehele

Het jaar begon in januari voor Carolien en mij uitstekend want we werden voor de derde keer Opa en Oma. Wat een rijkdom; vroeger moesten we daar niets van hebben. Al die anderen die al kleinkinderen hadden en niets anders deden dan pochen en/of zeuren over hun kleinkinderen. Inmiddels zitten we er zelf midden in en genieten er ten volle van. Niets veranderlijker dan een mens. Onze oudste dochter kreeg een prachtige dochter Fiene genaamd. Fiene is nu 11 maanden oud en laat duidelijk zien dat ze al heel wat geleerd heeft in haar jonge leventje. Op haar buik is ze binnen de kortste keren van de ene hoek in de kamer naar de andere gekropen en onlangs deed ze ook al pogingen om de trap op te klimmen. In haar enthousiasme doet ze haar armpjes in de lucht en roept dan : Hoera! Zelfs heb ik al eens Opa aan haar lippen horen ontsnappen !!!! Maar het leven bestaat niet alleen uit vrolijkheid. Denk maar aan de Ebola uitbraak in West Afrika in februari j.l.  Inmiddels zijn daar al 7000 do

Zondagochtend 8.30u. Carolien wordt wakker en staat op. ”Blijf jij maar lekker liggen ; dat is goed voor je knie “ zegt ze. Zoiets laat ik mij geen 2 keer zeggen en draai me weer om. Weldra ben ik weer in een diepe slaap gevallen. Tegen half elf maakt ze mij wakker en zegt : ” Ik ga “ Slaperig antwoord ik ”Veel plezier vandaag”. Vlug een kus en weg is ze. Ze gaat vandaag een dagje naar de sauna met haar dochter. Heerlijk vinden ze dat. Zelf heb ik na jaren het laatste jaar ook weer aardig de smaak te pakken gekregen van het relaxen in de sauna. Lekker zo’n dagje af en toe in de sauna. Als ze bij onze dochter weggaan vraagt ons oudste kleinkind ”Waar gaan jullie heen? “Naar de sauna “ antwoordt Oma . “Naar de blote billen “ voegt haar vader - die niets van de sauna moet hebben- er nog aan toe .  Enkele uren nadat Carolien thuis de deur achter zich had dichtgeslagen schrik ik wakker. Vlug douchen en korte tijd later heb ik mijn verlate ontbijt achter de kiezen. Twee kranten lage

Drie weken geleden zag de wereld er nog heel anders uit, bruisend van ideeen en plannen. Het kan echter raar lopen. Na het afscheidsfeestje zou het nieuwe leven beginnen. Ik stond aan de aftrap van een nieuwe levensfase. Fysiek voelde ik mij nog lang  geen vijftig en dus ook  geen geranium al te zien. Geraniums zijn nou niet bepaald  mijn meest geliefde planten. Het doet me denken aan vroeger toen  mijn moeder ze had en nu koop ik ze in de zomer wel eens op aandringen van vrouwlief bij een buurman voor in een bloembak.  Die dingen bloeien zo lang ; kapot zijn ze bijna niet te krijgen. Zondag na het feestje had ik nog een normale ronde door het dorp gelopen maar een paar dagen later kon ik bijna  geen voet meer verzetten. Balen, dat was een vette streep door de rekening . Dagelijks zou toch minstens een paar  uur worden gewandeld of gefietst. Er moet conditie opgebouwd worden voor de Sallandse wandel vierdaagse of voor een stuk van de route naar Santiago de Compostella die ik o

Zondagochtend .Het is prachtig weer als we wakker worden ; de zon schijnt door het slaapkamer raam.” Het was een mooi feestje gisteren “”  zegt Carolien terwijl ik me langzaam omdraai. “”Ja, dat was het “ beaam ik. Langzaam dwalen de gedachten weer af naar de dag van gisteren. Als we bij het restaurant aankomen waar ik mijn afscheidsfeestje geef zijn onze dochters met partner en kleinkinderen ook net aangekomen. “Hallo Opa “roept Maud  en lacht naar mij. Feest vandaag. We begroeten elkaar en gaan naar binnen. Binnen staan de cocktails al klaar. ” Welkom “zegt de serveerster en we toosten op een gezellig feestje. Tegen vieren druppelen al spoedig de collega’s en oud collega’s  uit alle windstreken binnen. Onze kinderen hebben een mooie mand gemaakt met o.a prachtige foto’s van Maud, Liss en Fiene en verder met alle dingen die ik de komende jaren bij vele activiteiten kan gaan gebruiken. Heel leuk. Al spoedig is iedereen met elkaar in gesprek genietend van een lekker drankje. En

En dan is het zover. Donderdag 20 november 2014. Schijnbaar went later opstaan snel want de wekker hoefde deze morgen niet aftelopen en meteen werd ik 5 kwartier later wakker dan normaal. Opschieten, snel onder de douche terwijl Carolien een lekker ontbijtje klaarmaakt. Na vandaag zullen we weer regelmatig gelijktijdig ontbijten. “Heerlijk” ,zegt ze. Ze ziet de nabije toekomst al voor zich.  Lekker uitslapen, een lekker ontbijtje met eitje en verse jus de orange. Langzaam zal de dag op gang komen. Maar het is nog niet zover. Een kus ten afscheid als ik deur achter me dichttrek ; “geniet ervan” roept ze me na. Zal ik doen ,beloof ik haar en weg ben ik. Bij de poort zie ik al wat ik verwachte : een foto van mij, die mijn collega’s op de locatie duidelijk maakt dat ik vandaag voor de  laatste keer aanwezig ben op het lab. Aangekomen op mijn kantoor klinkt een luid applaus van mijn collega’s waar ik dagelijks mee optrek. Leuk. Ook hier hangen foto’s uit de afgelopen 45 jaar. Herin

En Harry ben je al aan het aftellen? Die vraag krijg je geregeld gesteld als mensen horen dat je aan de laatste weken van een bijna 45 jarig arbeidsverband bent begonnen. Ja ,natuurlijk ben ik al aan het aftellen .Er is zoveel veranderd in het werk en in mijn leven de laatste jaren. Wat te denken van procedures waarin elk potje met een chemisch goedje erin tot in alle details moeten worden gelabeld . Tientallen jaren ging het toch prima met een handgeschreven of getypt etiket erop. Of een procedure  waarbij alles opgeruimd moet zijn z.g.n. 5S .Ik noem het altijd S5 want je moet wel een beetje gestoord zijn wil je zoiets bedacht hebben. Jonge broekies die zelf nog amper wat gepresteerd hebben roepen om het hardst : hij is al jaren aan het afbouwen. “Grapje”. Prive waren het moeilijke tijden door de ziekte die mijn lief helaas trof en ons jarenlang in spanning hield en houdt. Blij dat het er nu bijna opzit ,ben ik druk bezig mijn archief te vernietigen. In gedachten komen de jaren,

Op de drempel van het afscheid nemen  van vele jaren werken als researcher op het laboratorium van een groot chemisch bedrijf in het oosten van dit kikkerlandje is het  nu tijd geworden om een geheel andere invulling aan de week te gaan geven. Ik heb mijzelf wel een voorstelling gemaakt wat ik in de toekomst denk te gaan doen maar er is niks mis mee om van gedachten te wisselen met mensen die in vergelijkbare omstandigheden verkeren.  Zo gezegd, zo gedaan. Zo’n half jaar geleden had ik ons aangemeld voor de PIZ cursus (jaja , Carolien mocht ook eens  mee!).Iemand die niet weet wat PIZ inhoudt zou bij PIZ (zen) heel iets anders kunnen denken .Daarmee heeft het helemaal niets mee te maken ook al gaat het  om oudere mannen (en vrouwen). Piz staat voor pensioen in zicht.  Voor mij is dat zelfs heel dichtbij want over 6 weken hang ik mijn labjas aan de spreekwoordelijke wilgen. In het recente verleden konden collega’s nog 5 dagen “Pizzen” maar nu is het beperkt tot 3 dagen. Al ga

Nu, 47 jaar geleden had ik geen idee hoe mijn toekomst eruit zou gaan zien.  Ik kwam net van de middelbare school (MULO later Mavo geheten  ): 16 jaar oud. De beginnerscursus dansen bij Eppink  zat er al op . Ji j, dansen zullen mijn kinderen nu zeggen. Tja, ik was geen groot talent maar ook zeker geen muurbloempje. No milk today  van Hermit Hermits hoor ik nog regelmatig in mijn gedachten. En maar schuifelen strak langs de muur en regelmatig moest  je 3 plekken opschuiven vanHans Eppink . Balen dan natuurlijk .  Jaja ,dat waren nog eens tijden. Even een ijsje na afloop halen bij Talamini en dan hup op de fiets naar huis. Je zou eens te laat thuiskomen als 15 jarige!  Voor velen zal het "eeuwen" geleden lijken maar voor mij voelt dat geheel anders. Mijn broers waren naar de Mts gegaan maar daar voelde ik mij niet voor in de wieg gelegd. Wat ik niet wilde wist ik wel maar ik wist niet wat ik dan wel wilde. Net een puber.  Dan uiteindelijk maar naar een testbureau. De uitk

In het oude testament werd Egypte al geteisterd door vele plagen. De plaag waarover ik dit blogje schrijf is daarmee niet te vergelijken maar daarom niet minder van invloed op het leven van vele mensen in de toekomst. De plaag waarover ik het wil hebben, werd door Alzheimer ontdekt. Hij bekeek de hersenen van een overleden patiente onder een microscoop en zag bruine klonteringen die tussen de neuronen in de hersenen aan het woekeren waren. Neuronen die door deze plaques vernield werden. Momenteel zijn er alleen in Nederland al een kwart miljoen mensen die hieraan lijden. Als ik de kranten moet geloven zal een tsunami aan Alzheimer patienten  Nederland overspoelen (de verwachting is ca een half miljoen in 2040). Velen zijn of worden daarom ook geconfronteerd met deze ingrijpende ziekte . Bernlef schreef er een paar mooie boeken over (Hersenschimmen uit 1984 en een bundel met korte verhalen: Help me herinneren uit 2012). Ook Thea van Theo en Thea  van het legendarische  Tv progr

Een van de TV programma’s die ik toch wel regelmatig bekijk is het VPRO programma 24 uur met….. Een programma waarin de presentator 24 uur zit opgesloten met een gast waarin hij geïnteresseerd is. Jarenlang was Wilfried de Jong de presentator maar die is er helaas na vele jaren mee gestopt. Enkele jaren terug was Theo Maassen zijn gast. Die was zo onder de indruk van het programma dat hij aangegeven had dat hij graag de presentator wilde worden als Wilfried er mee zou stoppen. Zo gebeurde. Alleen nu moet ik er toch wel even aan wennen. Aan Theo.Grappen maken kan hij wel maar of hij een geweldige interviewer is betwijfel ik! Zo kijkend naar zo’n programma   dacht ik : Met wie zou ik zelf   nog wel eens 24 uur opgesloten willen zitten en …van alles willen weten van hem of haar. Ik kwam al gauw   bij mijn vader terecht.Waarom, zul je zeggen. Het is toch jouw vader. Ja, dat is ook zo .Maar hij is nu bijna 31 jaar geleden overleden.En toen was ik toch wel een heel stuk jonger, druk

Iedereen heeft wel 1 of meerdere personen in zijn/haar leven die hij/zij bewondert. Ook ik ben daarop geen uitzondering. Zo kwam in mijn jonge leven (in 1963) Ramses Shaffy op mijn pad . Toen kon ik nog niet weten dat hij in zijn leven later zowat alles zou doen wat God verboden had. Je kunt rustig stellen dat hij met volle teugen van het leven genoten heeft en daarnaast prachtige liedjes heeft nagelaten . Als puber fietste ik elke dag in een groepje vanuit mijn geboortedorp over de ijsselbrug naar de ULO aan het Spijkerpad   in klein Moskou aan de ijssel. Walkman of Mp3 speler bestond toen nog niet ; nee , we moesten het thuis doen met 1 luidspreker aan de muur en een knop waarmee je 1 van de 4   beschikbare radiozenders kon aanzetten. Ramses had toen net zijn eerste hitje , Sammie. (sammie loop niet zo gebogen, denk je dat ze je niet mogen, waarom loop je zo gebogen sammie, met je ogen sammie op de vlucht, hoog sammie , kijk omhoog sammie want daar is de blauwe lucht etc) .

Ja, je leest het goed ; 133 jaar is de levensverwachting van kinderen die nu geboren gaan worden. 133 jaar oud, ik moet er niet aan denken. Wat heb je dan wel niet allemaal meegemaakt in je leven ???   Doe je ogen maar eens even dicht en denk even na wat er nu wel is en 100 of 133 jaar geleden nog niet was . Voorlopig   ben je dan nog wel even bezig! Het is nog maar 100 jaar geleden dat de mens hier niet ouder werd dan zo’n 40 jaar!!! Nu is 100 jaar inmiddels al een heel gewone leeftijd aan het worden ; in 2013 haalden   ca 2000 mensen deze leeftijd . Veelal vrouwen. Hoezo het zwakke geslacht??? Vele babyboomers zullen deze leeftijd gaan bereiken dankzij   beter voedsel, hogere opleidingen en daardoor minder fysiek zwaar werk, gezonder leven (minder roken) en betere gezondsheids zorg. Dit bovenstaande heb ik natuurlijk niet zelf verzonnen maar was deze week een onderwerp in DWDD   waarbij een hoogleraar geneeskunde en de denker des vaderlands ons dit lieten weten. Nee, vol

Als je aan jeuk denkt dan is het meestal niet zo positief. Vaak moet je al krabben als je er aan denkt. De jeuk waarover ik het in dit blogje wil hebben   is daarop een aangename uitzondering. Gisteren waren we aan het zappen op Tv en kwamen op Ned 3   terecht . Nou niet direct onze meeste favoriete zender. Toch bleven we hangen in een programma dat net was begonnen. We lagen af en toe echt in een deuk van het lachen. Waar ging het om??? De Vara had een nieuwe comedy gemaakt met o.a. Thomas Acda en Peter Heerschop en Jelka van Houten. Ze belanden vaak in ongemakkelijke, pijnlijke situaties waaruit ze zich al improviserend moeten zien te redden. Heel leuk!. In de uitzending van gisteren kwam Thomas o.a. zijn bovenbuurman tegen tijdens het boodschappen doen met Peter. Zoals wel vaker voorkomt wou Thomas eigenlijk liever niets van doen hebben met zijn bovenbuurman. Buren zijn wat anders dan   vrienden; vrienden kun je kiezen, buren krijg je cadeau! Thomas ontliep dan ook zi

Mijn vrouw is meestal lief en aardig maar nu is ze toch al een aantal weken de weg behoorlijk kwijt.Jarenlang dacht ze er niet aan, maar nu is ze is besmet met een virus; nee …geen griepvirus maar een heel ander virus waar ze voorlopig nog wel niet van zal zijn genezen. Integendeel het virus lijkt zich steeds verder uittebreiden. Als een drukbezette Oma van 2 (bijna 3 ) kleindochters is ze - naast het af en toe oppassen- op de meest gekke momenten van de dag druk aan het   breien of haken. Vestjes voor onze kleindochters, mutsen   voor (klein/schoon) dochters en nu zelfs een…… deken ( jaja ,ze is niet de enige die door het virus is aangestoken want er zijn naast haar al   3900 andere leden van het deken project   op Facebook!!!) “Pff” hoor ik af en toe   vanachter mijn krant ( weer wat steken zijn gevallen) of “stt” klinkt het als ik wat zeg   ; ‘’ik ben de tel kwijt”. Ik verdiep mij snel weer in het wereldnieuws. Alleen voor het downloaden van PDF bestanden kom ik in beel