De wereld van .......

‘Het stinkt hier, ‘ zeg ik lachend als ik de keuken binnen kom. Carolien en mijn jongste dochter kijken me aan met een gezicht van ’ dat kan niet’. Het hele aanrecht is bezaaid met allerlei spullen om oliebollen en appelflappen te bakken. Als het beslag klaar is en voldoende is gerezen, wordt de friteuse die onder de afzuigkap staat met zonnebloemolie   gevuld en op de juiste temperatuur gebracht . Al snel verdwijnt de ene na de andere schep beslag in de hete olie en even later liggen de eerste oliebollen met een mooie kleur op de schaal. ‘Het stinkt hier echt‘, zeg ik nog een keer. ’Naar azijn’. Onze oudste twee kleinkinderen zijn met hun moeder meegekomen die eerst ‘ouwe oma‘ zoals ze haar noemen had opgehaald uit het verzorgingshuis. De oudste van de twee kleinkinderen was meegekomen om’ kniepertjes’ bij oma te maken maar al snel zaten ze alle beide naast ‘ouwe oma‘ aan de keuken tafel. Ouwe oma deed alsof ze de krant las en het ‘kniepertjes’ maken werd door de k

Waar gaan we heen in het nieuwe jaar? Dat heb ik mij de afgelopen tijd regelmatig afgevraagd. Sinds een kleine twee jaar wordt één van machtigste landen in de wereld bestuurd door een idioot waarbij het elke dag de vraag is: waar zal hij nu weer mee komen. Deze mafkees kreeg het voor elkaar dat binnen twee jaar de helft van zijn regering zelf besloot ermee te kappen of werd door hem de laan uitgestuurd. Het is te hopen dat Trump de komende dagen tot inkeer komt en besluit de Amerikaanse troepen niet uit Syrië   en Afghanistan terug te trekken. Zouden er in zijn bovenkamer niet een paar grijze cellen zijn die hem doen inzien welke gevolgen het terug trekken van die troepen voor de wereld kan hebben? Ik denk niet dat aanklager Mueller met zijn onderzoek Trump ten val kan brengen maar ik hoop natuurlijk van harte het tegenovergestelde ; om hem ten val te brengen heeft hij de steun van de Republikeinen nodig maar die zullen deze slippendrager van Poetin ongetwijfeld knarsetan

Teer vaasje. Een kat in het nauw maakt rare sprongen . Daarmee kun je Rutte momenteel het beste vergelijken. Toen ik het stuk vanmorgen in het Algemeen Dagblad las, dacht ik Rutte heeft vast voor hij het stuk schreef de opiniepeilingen van de afgelopen tijd ook   bekeken en gezien dat zijn gammele kabinet, diep verdeeld over het klimaat, nog maar 50 van de 76 zetels overheeft. De schrik zit dan natuurlijk goed in de benen met de Provinciale Staten verkiezingen in maart a.s. op komst. Als ik de opinie peilingen moet geloven, wordt de VVD voor een groot deel leeg gevreten door de partij van die gast die afgelopen zomer nog naakt bij het   zwembad lag en de andere kamer leden maar minkukels vindt omdat ze niet van klassieke muziek houden. Daarom moet ‘ het volk‘ natuurlijk gewaarschuwd worden. Maar kijkend naar wat Rutte zelf heeft aangericht de afgelopen jaren was het beter geweest dat hij het stuk niet had geschreven. ’Het volk’ kan dan wel dom zijn in zijn ogen, maar is

Vluchten kan niet meer Na jaren van discussiëren kwam er eindelijk in 2015 een   akkoord tussen de hoge heren Klimatologen hadden al tijden beweerd dat het tij moest worden gekeerd Onze aarde dreigt meerdere graden op te warmen Met grote gevolgen, met name voor de armen. Smeltende ijskappen, stijgende zeeën en gebieden die overstromen een klimaatverandering die door sommigen nog steeds niet serieus wordt genomen Door het stijgen van de CO 2 concentratie in de atmosfeer hebben we over een tijd geen koraalriffen meer. Oprukkende woestijnen, dieren en planten die dreigen uit te sterven Mensen, stop met onze planeet nog langer te bederven. Als nu niet de juiste besluiten worden genomen Zullen velen, uit laag gelegen landen, onze kant opkomen Kwalijk zullen we het hen   niet kunnen nemen Ieder mens heeft immers recht op leven.

Vandaag geen kort verhaal   of blog maar een selectie uit de gedichten die ik schreef. 1.    Verwondering. Naar mate ik ouder werd, ben ik weer met hele andere ogen naar de   wereld om mij heen gaan kijken. Verwondering Soms zie je iets wat je vroeger nooit zag Niet dat het er niet was het is er zelfs altijd al geweest Nee, het is geen kwestie van een helder moment maar iemand die de schoonheid van de schepping herkent Elke dag gaat de zon weer onder het kleuren palet aan de horizon is wat ik dan bewonder 2, Hoop. Het gaat over iemand die ernstig ziek is   en de hoop dat de rust in het hoofd terugkomt.   Hoop · · In het jaargetijde dat het soms stormt Is ze gaan liggen de storm in ons hoofd Hoop heeft de angst verdreven die hoop is de zuurstof die doet verder leven De draad van het leven weer oppakken voor zover dat kan De toekomst tegemoet hopend dat de storm in onze hoofden nooit weer zal aan

Positieve veranderingen. Vijf jaar geleden veranderde zijn leven drastisch. Jochem was net een paar dagen ervoor vijftien jaar geworden toen zijn vader plotseling in zijn slaap overleed. Eerst overheerste de paniek, hoe nu verder maar algauw brak de zon door in het leven van Jochem, zijn moeder en zijn drie zusjes. Ze waren zelfs opgelucht, eindelijk was aan alle ellende een eind gekomen.   Jarenlang had Bert hun leven getiranniseerd. Vaak was hij dronken en sloeg hij de boel kort en klein. Was zijn vader een keer nuchter dan werd Jochem, vaak in het bijzijn van anderen, gekleineerd omdat hij minder goed kon leren dan zijn vader graag gehad had. Jochem kon in de ogen van zijn vader weinig goeds doen. Zelf had zijn vader een goed lopend bedrijf gehad maar door de economische crisis was het bedrijf steeds verder in de problemen gekomen en was Bert steeds meer gaan drinken. Uiteindelijk ging het bedrijf letterlijke en figuurlijk op de fles. Vanaf de dag dat Bert was over

 Blij en gemotiveerd. Vanmorgen had ik een mooi bericht in mijn email box. Uit alle verhalen die de schrijfster heeft binnen gekregen, en het waren er veel meer dan verwacht,  voor de Korte Verhalen Challenge  van November wordt  éé n van de korte verhalen die ik heb geschreven gepubliceerd op de website van de schrijfster Judith van Helden . Het korte verhaal Sarah.  Eé n  van de acht en twintig verhalen die ook te lezen waren op mijn blog. In de email die ze mij schreef stond dat ze genoten had van alle korte verhalen die ik geschreven had. Ze brachten een glimlach op haar gezicht.  Volgens haar hadden veel verhalen hadden iets ontroerends of ontwapenends in zich, dat subtiel werd   weergegeven. De feedback die ik van haar heb gekregen   op de verhalen was heel positief. De verhalen waren professioneel overgekomen bij   haar met oog voor detail. Slechts op twee van de achtentwintig verhalen,   had ze een paar opmerkingen over kleine details in die twee verhalen.  Dit op

Oude herinneringen. December staat voor de deur. Velen verheugen zich op een maand waarbij de gezelligheid voorop staat. Anderen zouden deze maand het liefst overslaan omdat ze eenzaam zijn of omdat gewoon de financiële middelen ontbreken om iets voor hun kinderen te kunnen kopen of iets leuks met hen te doen. December doet me terugdenken aan jaren geleden.  In mijn eigen jeugd bestond Sinterklaas uit het ‘de schoen’ zetten op de avond voor 5 December en de volgende morgen lag er dan hooguit één kadootje in de schoen en een chocolade letter. En we waren er blij mee want we wisten niet anders. Wat een verschil met tegenwoordig. Zelf doen we daar ook aan mee. Wij verschillen daarin niet van vele ouders of grootouders. In mijn herinnering   denk ik nog wel eens terug aan ‘een bonte avond‘   die eens in het jaar gehouden werd in de Buitensociteit.   Midden jaren zestig stond er in menig gezin nog geen TV of als er één stond moest je het doen met één of twee zenders. En ook toen

En dan is er koffie. De geur van koffie gaf de doorslag. Een groot deel van de dag had Jochem samen met Ilse al door de stad gezeuld met zware tassen in de hand. Bij hogere uitzondering had Ilse hem weten over te halen op deze laatste zaterdag voor Sinterklaas met haar de stad in te gaan. Op één voorwaarde was hij meegegaan. Hij wilde ook een tijd rondneuzen in een HiFi zaak want hij wilde graag een nieuwe kop telefoon hebben en ook de muziekboxen hadden hun langste tijd wel gehad. Op een gegeven moment was Jochem het winkelen spuugzat. ’Wat ruikt dat lekker’, zei Jochem toen de deur   van de patisserie even open ging en hij de geur van koffie in de neus kreeg. Ilse begreep de   hint meteen. Ze zochten een plek op in de zaak met een mooi uitzicht op het plein. ‘Hier ga ik vaker koffiedrinken, ’zei hij tegen Ilse toen het mooie jonge meisje terugliep nadat ze gevraagd had wat ze wilden hebben. ‘Kijk anders zelf even, ’ had ze gezegd toen ze niet zo gauw een keu

Aanklacht. ‘ Ach, het kan me eigenlijk ook niks meer schelen,’ zei Monique toen ze na een lange dag weer thuis kwam van een bezoek aan haar moeder in het verzorgingstehuis. Het duurde lang voordat ze was uitgeraasd. Bart was er wel aangewend en zei : ‘ Rustig nu maar, Monique . Als je zo doorgaat, krijg je het nog aan jouw hart. ’   Het was duidelijk dat ze even haar hart moest luchten. ‘ Wat was er vandaag nu weer aan de hand? ’ vroeg Bart. ‘ Och, toen ik vanmorgen haar kamer binnenkwam, biggelden de tranen haar over de wangen.   De avond ervoor hadden ze het zitje waar ze regelmatig met een andere bewoonster zat weer weggehaald. Voor de zoveelste keer. ’ Monique vroeg zich af waarom de verpleegsters dat deden?   Zij wisten of hoorden toch ook te weten dat demente bejaarden moeilijk om kunnen gaan met veranderingen. Ze hadden duidelijk de schijn tegen. Ook als ik bij mijn moeder ben, zie ik zoveel dingen die niet thuis horen in een verzorgingstehuis dat de dingen g

Onverwachte ontwikkelingen. ‘Sinds wanneer weet jij dat al?’ vroeg Joost streng met de stick in de hand en een gezicht dat weinig goeds voorspelde. ‘Al een paar dagen,’ zei ze stamelend. Even daarvoor had Joost de zwangerschap test in de afval emmer gevonden. ‘Hier, wat heeft dit te betekenen .Ik dacht dat we er hetzelfde overdachten en afspraken hadden’. Ze dacht dat ze de stick met de zwangerschap test nog zo goed verborgen had gehouden maar hij was wat kwijt en was aan het zoeken geslagen. Razend was hij. ‘Je hebt mij heel wat uit te leggen,’ zei hij. Ze wilde naast hem gaan zitten op de bank maar hij stond op en ging in de stoel tegenover haar zitten. ‘Ik luister’, zei hij. Zwijgend zat ze tegenover hem. Ze wist niet goed hoe te beginnen. Toch begon ze met haar verhaal. ‘Ik begrijp dat je kwaad bent en had je er vanaf het begin bij moeten betrekken. Maar ik wist dat als het niet op mijn manier zou doen de kans om ooit nog zwanger te worden nihil zou zijn. Ik w

Oud en eenzaam. De bos bloemen stond er triest bij. Janny, ook al niet de jongste niet meer en al jaren werkzaam in de thuiszorg was er weer boven op na een stevige griep. Na anderhalve week niet bij één van haar patiënten, de ouwe meneer Janssen, geweest te zijn die ondanks zijn eenzaamheid altijd een goed humeur had en grappen maakte, stonden dezelfde bloemen die zij voor haar ziekte op de vaas had gezet er nog steeds. In de vaas zat nog maar een bodempje water en op tafel lagen afgevallen bladeren. Het water stonk maar daar merkte meneer Janssen niets van. Het reukvermogen had hem al jaren geleden in de steek gelaten. Toen het eten begon aan te branden en brandgevaar opleverde, schakelden zijn kinderen de thuiszorg in. Vanaf het begin was het Janny die  hem verzorgd. Janny was bezig hem de steunkousen aan te trekken toen hij met een blij gezicht vertelde dat zijn zoon in het weekend zou komen. Tijd om echt te luisteren had ze eigenlijk helemaal niet want het ete

‘ Heb je het al gehoord van Otje?’ Marianne schrok zichtbaar. ‘Wat is er aan de hand?’ vroeg ze toen ze even bij haar moeder langsging om te kijken hoe het met haar ging. ‘Is er wat met Potje?’ Potje, haar zwager was al een tijd ernstig ziek en had besloten om voor de kwaliteit van leven te kiezen en te stoppen met de zware chemokuren. ‘Nee,’   zei haar moeder ‘Potje voelt zich juist een stuk beter nu hij al dat gif niet meer in zijn lichaam krijgt. Hij heeft zelfs al weer een eindje gefietst.’ ‘Vertel me het dan maar, wat is er aan de hand bij Otje,’ zei Marianne. De uitdrukking op het gezicht van haar moeder veranderde in een glimlach. ‘Ja, eigenlijk komt het te laat maar toch. Otje zal het goed kunnen gebruiken als Potje er niet meer is. Ze hebben veel geld gewonnen in een loterij. De straatprijs is in hun buurt gevallen en ze hadden een aantal loten‘. Marianne sloeg een hand voor haar mond van verbazing en op hetzelfde moment rolde een traan over haar wangen.   ’Oh,

‘Als de kat van huis is, dansen de muizen helemaal niet op tafel,’ beweerde José vol trots toen ze een middagje met haar vriendinnen aan het winkelen was in een naburige stad. ‘Zo, dan bof je,‘ zei één van haar vriendinnen.‘ Ik heb wel eens dingen meegemaakt, dat wil je niet weten. De puinhoop die ze hadden gemaakt. Onvoorstelbaar!’ ‘Ja maar, die twee jochies van jou zijn ook echte boeven. De ondeugden stralen uit hun ogen,‘ reageerde José. ‘Gelukkig is me dat tot nu toe bespaard gebleven. Onze jongens zijn al wat groter en ze weten inmiddels heel goed wat ze   wel en niet mogen doen.   Wel begint Bas de laatste tijd behoorlijk te puberen en zit hij zijn jongste broertje Erik vaker te plagen. Als onze jongens uit school thuis komen, geeft Frits, voordat hij naar zijn werk gaat, ze wat geld zodat ze wat te eten kunnen halen bij de cafetaria ,vlak bij ons in de buurt.’ Frits was nauwelijks het huis uit toen Bas even wegging en niet veel later terugkwam met een meisje. ‘