Hugo Borst zette het probleem op de kaart. Maar waar is dat geld voor de zorg (met name voor de ouderenzorg) gebleven. Verdwijnt het in de verkeerde zakken?

Aanklacht.

‘Ach, het kan me eigenlijk ook niks meer schelen,’ zei Monique toen ze na een lange dag weer thuis kwam van een bezoek aan haar moeder in het verzorgingstehuis. Het duurde lang voordat ze was uitgeraasd.

Bart was er wel aangewend en zei : ‘Rustig nu maar, Monique . Als je zo doorgaat, krijg je het nog aan jouw hart.’  Het was duidelijk dat ze even haar hart moest luchten.

‘Wat was er vandaag nu weer aan de hand? ’vroeg Bart.

‘Och, toen ik vanmorgen haar kamer binnenkwam, biggelden de tranen haar over de wangen.  De avond ervoor hadden ze het zitje waar ze regelmatig met een andere bewoonster zat weer weggehaald. Voor de zoveelste keer.’

Monique vroeg zich af waarom de verpleegsters dat deden?  Zij wisten of hoorden toch ook te weten dat demente bejaarden moeilijk om kunnen gaan met veranderingen. Ze hadden duidelijk de schijn tegen.

Ook als ik bij mijn moeder ben, zie ik zoveel dingen die niet thuis horen in een verzorgingstehuis dat de dingen goed voor elkaar heeft. Vaak doe ik zelfs dingen die de verpleging hoort te doen maar nalaat. Ik kan dat niet aanzien.

Als dat zo doorgaat, heb ik weinig zin om nog vrijwilligers werk daar te doen. Ik heb zo vaak dingen aangekaart die in andere tehuizen de gewoonste zaak van de wereld zijn maar bij mijn moeder schijnbaar niet. Ik vraag me af waar al dat geld dat door de regering is beschikbaar gesteld  blijft. Het zou me niet verbazen als het geld weer in de verkeerde zakken terecht komt.

‘Is er dan geen enkele verpleegster die het met de patiënten goed voorheeft?‘ Vroeg Bart zich af. Ik kan me niet voorstellen als je voor zo’n beroep kiest en er dan met de pet naar gooit.‘

‘Ja sommige doen hun stinkende best maar in het algemeen is het niet goed.

Zelf hoop ik nooit in zo’n verzorgingstehuis terecht te komen.’