De wereld van .......

Vanaf klein kind ga ik al elke 6 maanden trouw met een niet zo’n opgewekt gevoel naar de  tandarts. Een pretje is het vaak niet. Ik herinner mij nog de  tandarts uit mijn jeugd; op afspraak naar de tandarts gaan was toen een zeldzaamheid. Er was een spreekuur op de woensdagmiddag van 4-6 u en daar zat je dan in een overvolle wachtkamer. Allemaal niet zulke  vrolijke gezichten en slechts een enkel gesprek vond er op gedempte toon plaats. Meestal zaten de meeste mensen  stilzwijgend voor zich uit te kijken wachtend op wat komen zou of tuurde men vol aandacht in een tijdschrift van enkele maanden oud. Vooral als iemand weer voor een tijdje in de wachtkamer plaats moest nemen voordat de tandarts verder zou gaan met de behandeling werd de sfeer in de wachtkamer er niet beter op!!! Ja, in die tijd keek men niet op een tand meer of minder. Hup, daar ging het belletje .. volgende patient. Een assistente was toen nog niet gebruikelijk. Tenminste niet in mijn geboortedorp. De tandarts hie

Toen ik in juni 1951 geboren werd was er nog geen televisie. De eerste uitzending in zwart-wit vond plaats op 2 oktober 1951. De eerste 20 jaren van mijn leven heb ik nauwelijks Tv gekeken omdat mijn ouders pas begin jaren 70  een TV aanschaften. Ook was alles toen nog goed te volgen want er waren slechts 2 zenders  (Nederland 1 en Nederland  2) en omdat we in het oosten woonden konden we ook Duitse zenders ontvangen. Ja, ja  wat een luxe . Nu lijkt dat belachelijk met 10 tallen Tv zenders, uitzending gemist  en Tv via internet. Met zoveel programma’s op Tv kwam ik er onlangs achter dat ik toch iets gemist had . Gelukkig is er  Uitzending gemist. Als ik iets zie of doe, probeer ik het zo goed mogelijk te begrijpen maar soms kun je niets alles begrijpen wat je ziet en dan denk je :hoe flikken ze dat in hemelsnaam? Vandaar dat ik ook al een aantal jaren geleden het boek  -we zijn ons brein - van Dick Swaab aangeschaft heb  om enig idee te krijgen wat zich allemaal in onze bovenk