Het “motorblok”.
Afgelopen woensdag na weken van debatteren, elkaar vliegen afvangen, op stang jagen en angst voor de boze blanke kiezer, was het dan zover. De verkiezingen zaten erop. Het begin van de verkiezingsuitzending ( alle apparatuur haperde) leek erg veel op hoe desastreus de avond voor de PvdA zou verlopen. Ook het tellen van de stemmen had wel enige overeenkomst met de gevoerde campagne door Asscher. Het kwam maar tergend langzaam op gang. De exit poll was nauwelijks op TV geweest of talloze buitenlandse TV ploegen pakten hun spullen al weer in. Waren ze nu hiervoor van heinde en ver gekomen, voor die 20 zeteltjes van “Blonde Dolly”. Je hoorde ze binnensmonds vloeken. Evenals mevrouw Le Pen die hoopvol voor haar Tv zat in een voorstad Van Parijs. Urenlang werd gepraat over het feit dat de blanke kiezer helemaal niet zo boos bleek dan gevreesd en waarom lachebekje Rutte niet was afgerekend op het beleid van de 4 voorgaande jaren en Asscher wel. Ik kon me wel iets voorste