Daar zit je dan ………..achter de geraniums!!

Drie weken geleden zag de wereld er nog heel anders uit, bruisend van ideeen en plannen. Het kan echter raar lopen.

Na het afscheidsfeestje zou het nieuwe leven beginnen. Ik stond aan de aftrap van een nieuwe levensfase. Fysiek voelde ik mij nog lang  geen vijftig en dus ook  geen geranium al te zien. Geraniums zijn nou niet bepaald  mijn meest geliefde planten. Het doet me denken aan vroeger toen  mijn moeder ze had en nu koop ik ze in de zomer wel eens op aandringen van vrouwlief bij een buurman voor in een bloembak.  Die dingen bloeien zo lang ; kapot zijn ze bijna niet te krijgen.

Zondag na het feestje had ik nog een normale ronde door het dorp gelopen maar een paar dagen later kon ik bijna  geen voet meer verzetten. Balen, dat was een vette streep door de rekening . Dagelijks zou toch minstens een paar  uur worden gewandeld of gefietst. Er moet conditie opgebouwd worden voor de Sallandse wandel vierdaagse of voor een stuk van de route naar Santiago de Compostella die ik ooit nog eens hoop te lopen. Nu zat ik met een dikke knie. Mooi waren mijn knieen toch al niet maar nu begonnen ze steeds meer op geknotte wilgen te lijken ; die krijgen ook uitstulpsels naar alle kanten net als mijn knie nu.

Na nogmaals mijn knie aan een looptest onderworpen te hebben  werd de volgende dag de dokter gebeld. ’s Middags bekeek en bevoelde ze mijn knie  en zei : “ Ja ,d’r zit vocht in  en je hebt last van artrose” . Alsof ik dat zelf al niet wist  ging ze verder met ’’ voorlopig 14 dagen rust houden en dan kijken we verder. Slik maar wat iboprufen”.  Zo gezegd zo gedaan. Het is dat we geen geraniums in huis hebben anders was mijn eerste periode achter de geraniums nu al aangebroken.

Lopen of fietsen ging voorlopig dus niet  en dan maar wat anders doen. Zo ben ik nu al een heel eind gevorderd om orde in de chaos te scheppen van het analoge foto tijdperk . Nu nog ” even” de zaak scannen en de kleinkinderen  kunnen  Opa en Oma en hun moeders  jaren jonger op de computer bewonderen.

Elke puzzel in krant, week- of streekblad werd ingevuld ; nu is het natuurlijk wachten of we nog in de prijzen zijn gevallen. Een weekendje weg is natuurlijk zo gek nog niet. Ik blijf hopen!

Zo vulde ik een deel van de afgelopen weken maar de knie werd niet dunner en daarnaast kreeg ik andere klachten . Dus weer naar de dokter .” Ik ben een paar weken geleden gestopt met werken en nu begint de ellende “ zei ik tegen hem. Hij begon te lachen en zei  “ zo gaat dat heel vaak . Wanneer je stopt, is de stress weg en dan komen onderdrukte kwalen naar boven” . Ja, aan die mededeling had ik nou net niet zoveel behoefte.  Weer werd gekeken naar mijn knie; er werd op gedrukt en aan getrokken en deze andere dokter kwam met dezelfde conclusie op de proppen . Weer werd 14 dagen rust voorgeschreven en ” tape de knie goed in” zei hij . “Als het dan nog niet over is moeten we maar eens een foto laten  maken en gezien het feit dat er toch wel redelijk wat speling in de knie zit zul je wel bij de orthopeed terecht komen”. Geen aantrekkelijk vooruitzicht leek mij.

O, ja nog even naar de bloeddruk kijken zei hij terwijl ik al weer bijna buiten stond. Het was het bijna vergeten .” Zo “, zei hij “die is nog steeds aardig hoog : “178/110” nadat een weekend arts ook al een soortgelijke bloeddruk had gemeten. Ja ,het was dus toch niet van de schrik geweest  vanwege de pijn op de borst klachten in het weekend . “Effe bloed prikken en de bloeddruk een aantal dagen thuis meten” .

Thuis legde vrouwlief vakkundig het drukverband om de knie aan en zelf meette ik de bloeddruk . Balen na 4 dagen meten nog steeds  te hoog .

Zo ben  je amper 3 weken met pre-pensioen en begint het gedonder. Hopelijk valt het mee en wordt het achter de geraniums zitten nog jaren en jaren uitgesteld!