Afscheid

En dan is het zover. Donderdag 20 november 2014. Schijnbaar went later opstaan snel want de wekker hoefde deze morgen niet aftelopen en meteen werd ik 5 kwartier later wakker dan normaal.

Opschieten, snel onder de douche terwijl Carolien een lekker ontbijtje klaarmaakt. Na vandaag zullen we weer regelmatig gelijktijdig ontbijten. “Heerlijk” ,zegt ze. Ze ziet de nabije toekomst al voor zich.

 Lekker uitslapen, een lekker ontbijtje met eitje en verse jus de orange. Langzaam zal de dag op gang komen. Maar het is nog niet zover. Een kus ten afscheid als ik deur achter me dichttrek ; “geniet ervan” roept ze me na. Zal ik doen ,beloof ik haar en weg ben ik.

Bij de poort zie ik al wat ik verwachte : een foto van mij, die mijn collega’s op de locatie duidelijk maakt dat ik vandaag voor de  laatste keer aanwezig ben op het lab.

Aangekomen op mijn kantoor klinkt een luid applaus van mijn collega’s waar ik dagelijks mee optrek. Leuk. Ook hier hangen foto’s uit de afgelopen 45 jaar. Herinneringen komen weer boven.

Al gauw komt de secretaresse met de dozen Limburgse vlaai. Netjes voorgesneden in stukken. Spoedig druppelen de collega’s het kantoor binnen en vele goede wensen worden geuit. “Dat je er maar lang van mag genieten “ is een veel geuite wens. ”’Dat hoop ik ook ” is mijn antwoord . De tijd ging snel en dan is het tijd voor de lunch.

“Ga je ook mee?” is de vraag. Och, waarom ook niet denk ik. Meestal at ik mijn zelfgesmeerde boterhammen tijdens de lunchpauze op . Kaas, altijd kaas . Komijne of belegen maakte me niet uit als het maar kaas was. Kilo’s kaas gingen er zo doorheen in de loop van de jaren. Maar vandaag is het erwtensoep en een pistolet met…..belegen kaas. Lekker.

‘ s Middags ruim ik mijn laatste papieren op , stuur nog wat e- mails rond en probeer de mappen met benodigde kennis uit vele achterliggende jaren  op de algemene schijf te zetten. Tsjonge ,tsjonge wat is dat intranet weer traag vandaag. 3 Kwartier tijd voor het overzetten van zo’n mapje. Balen.

Maar mijn collega’s zijn aardig en zeggen  “ga maar naar huis ; dat doen wij wel morgen verder”. “’Ok en bedankt”” zeg ik  .

Ik neem afscheid van mijn naaste collega’s en ga met een goed gevoel op weg naar huis. Naar Carolien , mijn lief al meer dan 35 jaar.