Constructiefoutje !!

Sinds 2 maanden is het weer eens zover en er lijkt helaas maar geen eind aan te willen komen. Regelmatig speelt dit ongerief me  parten. Al vanaf klein kind heb ik er last van : oorontsteking!

UIt de tijd Van klein kind zijnde herinner ik me nog wel dat als ik oorpijn had mijn moeder een warme doek tegen mijn oor deed en er dan een paar druppels slaolie in deed om de pijn te stillen. Zoiets doet me in de huidige tijd meer denken aan een middeltje van Klazien uit Zalk!!!

Meestal brak na een paar dagen het trommelvlies, weg was de rot pijn en genas het redelijk snel. In latere jaren werden er regelmatig buisjes in de oren gezet.

Zo gebeurde ook afgelopen zomer. Ik was zo doof als een kwartaal in het voorjaar en omdat mijn huisarts dacht de wijsheid in pacht te hebben, duurde het nogal lang voordat hij mij doorstuurde naar de KNO arts.

Eerst moest natuurlijk nog een gehoortest worden gedaan alvorens de KNO arts aan de slag ging. De kassa moet natuurlijk wel rinkelen! Na een week kreeg ik de uitslag : uw gehoor is wel behoorlijk achteruit gegaan. Iets wat zij en ik natuurlijk al lang wisten. Zij, als ze de begeleidende email van mijn dokter goed had gelezen; ik omdat Carolien er gek van werd alles 3x te moeten zeggen en dan had ik het nog maar half gehoord. Maar ze had een geruststellende  mededeling : ik heb tussen de middag nog wel een uurtje over. Ze deed me denken aan een ZZP’er die er even een klusje tussendoor deed.

Voor ik het wist, zette ze het scherpe mesje in mijn trommelvlies. Eerst in het linker, daarna in het rechter oor.  Het was een flinke klus want het slijm in het oor leek wel lijm . Ze zuchtte want de huisarts had mij veel te laat doorgestuurd met dat glue oor. “Met een half jaar tot 9 maanden gaan ze er weer vanzelf uit “zei ze toen ik wegging.” En nog wel even een afspraak maken om een  gehoortestje te  doen”.

De kassa rinkelde weer; de uitkomst kon ik wel voorspellen. Na enkele weken werd mijn voorspelling bevestigd. U hoort met beide oren een stuk beter; u hoeft nog geen gehoorapparaat. Over een jaar weer een testje. Lijkt mij een uitstekend idee zei ik lachend.

Nu nog geen half jaar later lach ik niet meer zo hard maar baal ik als een stekker dat ik met een dubbele oorontsteking zit die maar niet wil genezen.

Dit keer was eerst mijn linker oor aan de beurt: een flink loopoor. Het deed me denken aan Robert Long die vroeger al zong over Vieze Lieze met haar loopoor.

Eerst denk je nog : och het gaat wel over maar na een week ben ik maar eens naar de dokter gegaan; de assistente tuurde in mijn beide oren en zag wat ik al wist: een flinke ontsteking. ‘’De buisjes zitten er nog wel in” zei ze . Met  een flesje oor druppels werd ik weggestuurd (4X druppelen /dag). Na een week druppelen liep het linker oor niet meer maar nu begon mijn rechter oor flink te lopen. 

De dokter zelf ging zich er maar eens mee bemoeien en schreef andere oor druppels voor als zijn assistente. “Hier zit wat azijnzuur bij in” zei hij. “Zure druppels helpen vrijwel altijd bij alle ontstekingen”. “Links zie ik het buisje nog wel maar rechts niet meer ; er zal wel een scheurtje in het trommelvlies zitten maar dat geneest vanzelf”. “Laat ook even een kweek maken in het ziekenhuis” zei hij  ; zo gezegd zo gedaan.

Hoe kom ik toch altijd aan die oorontstekingen vroeg ik hem voordat ik wegging .”Een constructiefoutje” zei hij. ‘’Dat heb jij bij de geboorte meegekregen : een te nauwe buis van Eustachius! Dat is de oorzaak. Hier kon ik het meedoen.

Ik ging maar druppelen. Helaas, na een week druppelen liep het oor nog net als daarvoor en dus naar dokter maar weer. Voor de zoveelste keer. Weer werd er in mijn oren getuurd en de uitslag van de kweek bleek  ook  binnen te zijn.  Een fikse antibiotica kuur werd me dit keer voorgeschreven  ( 7dagen amoxicilline/clavulaanzuur 500/125 ,3x/dag). Na 2-3 dagen zou de kuur moeten werken ; maar ook nu op de 7 e dag liep mijn oor nog steeds.

De dokter slaakte een zucht en wist het eigenlijk ook niet meer. We proberen nog een uitwendige antibioticakuur en anders zit er niets anders op dan een bezoek aan … de KNO arts. Hopelijk slaat de kuur aan want na een kleine 2 maanden met een loopoor ben ik het spuugzat!

1 jaar later …..

Vrijdag j.l. 1 jaar geleden ( 20 november 2014) ging ik voor de laatste keer naar mijn werk op het research lab bij Akzo Nobel.

 Als jong broekie van 19 jaar oud ging ik daar aan het werk. Echt solliciteren was toen nog niet aan de orde en van een CV had niemand nog gehoord. Ik had een open sollicitatie in de vorm van een hand geschreven brief naar personeelszaken van Noury & v d Lande gestuurd. Ik had het geluk dat op het bedrijfslab geen plaats was en er werd me aangeraden het eens bij het research lab te proberen. Zo gezegd, zo gedaan. Ik kon direct op het analytische lab beginnen .

Een tijd lang fietste ik door weer in wind van Twello naar het lab onder aan de oude brug in Deventer. Enige tijd later kreeg ik een Puch , ja zo’n brommer met een hoog stuur. In 1977 kocht ik mijn eerste auto een zgn Datsun 100A.

Als ” jonge hond” heb ik binnen de analytische afdeling een mooie tijd gehad. 27 jaar heb ik op verschillende afdelingen binnen de analytische club gewerkt alvorens ik in 1997 overstapte naar de toepassingsresearch. Daar heb ik ook aan heel veel verschillende onderwerpen met plezier gewerkt.

Zo’n laatste werkdag was toch wel anders dan al die andere dagen in de ruim 44 jaar dat ik er gewerkt heb. Velen kwamen die dag onder het genot van een bakkie leut met vlaai herinneringen ophalen. Leuk ! In de weken ervoor gingen mijn gedachten terug naar vele dingen die je in al die jaren hebt meegemaakt: veel leuke maar soms ook vervelende dingen. Maar dat is allemaal voorbij en ik geniet dus nu al een jaar van mijn prepensioen. Wat was er in die bijna  45 jaar veel veranderd!!!

Goed voorbereid gingen we dit jaar in want we zijn toen op de PIZ cursus geweest. 3 dagen met leuke mensen in Bergen aan Zee zitten nog vers in mijn gedachten. Hebben we al het “geleerde “ daar in de praktijk toegepast? Nee, gedeeltelijk want aan vele voornemens ( schilderen , beeldhouwen in steen etc ) ben ik nog niet toegekomen want wat ben je druk als je niet meer hoeft te werken. Je kunt je het niet voorstellen als je nog gewoon aan het werk bent!!!!.

Zoals ik al eens eerder schreef in een van mijn vorige blogs was ik nauwelijks met prepensioen of ik kreeg flink last van mijn rechter knie en kon geen eind meer wandelen. Iets wat ik anders graag deed of lekker ging fietsen. Wat doe je dan als je zoveel vrije tijd ineens hebt en minder mobiel wordt?? Gelukkig had ik nog vele boeken in de kast die ik nog niet gelezen had en daar had ik nu een zee van tijd voor.

En de dagindeling verschuift toch wel aanzienlijk. Vroeger stond ik om ongeveer 6 uur op. Voor dag en dauw .Nu blijf ik vaak langer in bed liggen, ga rustig ontbijten en geleidelijk komt dan de dag op gang.  ’s Avonds hoef ik niet te denken wordt het niet eens tijd om naar bed te gaan maar kan ik lekker nog naar RTL late night of de talkshow van Jeroen Pauw kijken  gevolgd door het laatste journaal. Wat een leven!

Inmiddels gaat het weer prima met mij en is zo ongeveer alles in en om het huis weer geschilderd en krijg ik volgend jaar de tijd om echt leukere dingen te gaan doen. Ik heb er zin aan!!

Mis ik mijn werk??  Wat missen? Nee, niet echt. Wat ik wel eens mis zijn de koffiepauzes waar vaak eindeloos geouwehoerd werd. De sociale contacten dus! Gelukkig hebben we zo af en toe nog een feestje met mijn oude collega’s of gaan we met de koffiegroep borrelen of uit eten. Leuk en lekker. Ik hoop nog lang van mijn prepensioen/pensioen te kunnen genieten en vele leuke dingen te doen.

Verschrikkelijk

Vrijdag 13 november. 

‘s Avonds kijk ik op TV toch maar naar Wales-Nederland terwijl ik er niet al te hoge verwachtingen van heb. Nederland wint weer eens een keertje mede dankzij Arjen Robben. De wedstrijd is afgelopen en ik sla aan het zappen en kom bij Nieuwsuur terecht.

Er lijkt iets ernstigs aan de gang .Waar is mij al gauw duidelijk : in Parijs en dat het goed mis is ook. 29 doden worden al spoedig gemeld door diverse media. Vreselijk .

Op meerdere plekken in de mooie stad Parijs worden willekeurige onschuldige mensen afgeslacht door een stelletje idioten. Inwendig begin ik te koken van woede en tegelijkertijd wellen tranen in mijn ogen op bij de verschrikkelijke beelden op Tv en zoveel onrecht mensen aangedaan.

Je zult maar op een terras zitten of genieten van een optreden van jouw favoriete band en dan neergemaaid worden door deze idiote fanaten. Wie zit er op een mooie dag niet lekker op een terras of wie gaat er niet eens naar een voetbalwedstrijd of concert? M.a.w nergens lijk je meer veilig als je in een grote stad woont.

Wat ik mij afvraag is wat speelt er zich af in het hoofd van deze mensen ( mensen ?? beesten is misschien een beter woord) voordat ze tot deze verschrikkelijke daden komen. Je zou toch denken het zijn niet alleen maar jonge jongens en /of meiden die geen gezond verstand hebben maar toch in staat zijn om fatsoenlijk na te denken!!!!.

Uren later zit ik nog gekluisterd aan de buis en het dodental is dan al opgelopen tot meer dan veertig. Ik probeer te slapen maar de vreselijke beelden spoken nog enige tijd door mijn hoofd.

De volgende ochtend hoor je dat er 129 doden zijn en 352 gewonden waarvan 99 zeer ernstig. In wat van een wereld leven we met zulke idioten onder ons in Europa.

Ook in ons mooie land zal dit tot extra onrust leiden en angst dat dit ook hier een keer kan gebeuren. Miljoenen oorlogslachtoffers zijn op drift geraakt mede door dit soort idioten als in Parijs .Velen van de asielzoekers zijn net als jij of ik en zijn alleen op zoek naar liberté, unité, égalité. Laten we hopen dat de nuchtere Hollander zijn kop erbij houdt en dat we ons niet laten uitspelen tegen elkaar hoe verschillend we ook over allerlei zaken mogen denken.

Wie het weet mag het zeggen !!!!

Lang heb ik me afgevraagd of ik over dit lastige onderwerp een blog zou schrijven. Toch wil ik mijn gedachten hierover kwijt. Waar gaat dit over zal  je je misschien afvragen. Het gaat over het nieuws dat al weken lang iedereen in dit mooie land bezighoudt en waarvan niemand weet hoe dit de komende jaren verder gaat. Over de vele asielzoekers die momenteel naar Europa komen. Vreselijk waren de beelden die via de Tv of krant tot ons kwamen en je tot in het diepste van je ziel raakten.

Zelf heb ik het geluk gehad dat mijn ouders in Nederland woonden en werd ik  in 1951 geboren in een klein dorp op de Veluwe. Ik was blank en geboren in een modern redelijk welvarend land ; iets waar ik jarenlang niet bij stil gestaan heb maar waarvan ik me later realiseerde hiermee  in deze wereld een voorsprong te hebben  op vele andere mensen op deze wereld. Toen ik 6 jaar na de tweede wereldoorlog geboren werd, was in Nederland  de wederopbouw  begonnen. Mijn ouders hadden het niet breed maar zij konden gelukkig weer in vrijheid leven. Asielzoekers of andere vreemdelingen waren een zeldzame verschijning, zeker buiten de grote steden. Ik groeide op in een veranderend, meer welvarend Nederland en kreeg de kans een goede opleiding  te volgen.

 Nederland veranderde in vele opzichten en de eerste gastarbeiders (uit Turkije, Spanje en Italie ) kwamen naar Nederland in de zestiger jaren van de vorige eeuw. Van integreren in de maatschappij had nog nooit iemand gehoord in die jaren. “Ze gaan later toch weer terug naar het land van herkomst” werd door politici lang vol gehouden . Een stille hoop was dat misschien maar niet meer dan dat . Nog steeds zijn er vele eerste generatie Turken die onze taal niet spreken en onaangepast leven. Tweede en derde generatie Turken zijn vaak beter opgeleid dan hun ouders maar missen soms de aansluiting door andere oorzaken ( bv geen werk door werkgevers die hen soms discrimineren ).Nu decennia later is de teruggang naar land van herkomst zeer gering.

Na de gastarbeiders kwamen de Surinamers  (Suriname werd zelfstandig in 1975 ; in 1982  volgden  de decembermoorden waardoor vele Surinamers  vluchten ) en kwamen andere landgenoten uit de Nederlandse Antillen. Hierbij ging het om aantallen van ca 300.000. Geen gering aantal!

Na de Turken, Italianen en Spanjaarden volgde een tweede groep van gastarbeiders : de Marokkanen en andere Noord Afrikanen. Wie in een grote stad woont, weet welke problemen een deel van deze Marokkanen  regelmatig veroorzaken. Van goede integratie lijkt geen sprake; van teruggaan naar eigen land evenmin.  

Daarna volgden eind jaren negentig van de vorige eeuw nog de asielzoekers uit de Balkan tgv de oorlog aldaar .

In ca 5 decennia zijn dus honderdduizenden uit andere landen in ons land komen wonen. De overgrote meerderheid veroorzaakt geen enkel probleem en wil ook het liefst in vrijheid leven en een zo’n goed mogelijk leven leiden als hij of zij kan. Gewoon mens zijn dus!

Volgend jaar hoop ik 65 jaar oud  te worden en heb ik al die tijd geen oorlog hoeven mee te maken, is Nederland steeds welvarender geworden ( we staan nu op 5 bij de rijkste landen in de wereld), heb ik me in 65 jaar op allerlei manieren kunnen ontplooien en hebben we  onze  kinderen in dit mooie land zien opgroeien tot volwassen die hun weg in deze wereld gevonden hebben.

In de hele wereld zijn 60 miljoen mensen op drift door oorlogen etc waarvan zo’n 4 miljoen nu in Syrië. Wat een ellende . Zoals ik hierboven al beschreef domineert de komst van een deel van deze Syriërs naar ons land het nieuws al weken.

Laat ik voorop stellen dat ik blij ben dat ik geen politicus ben en niet graag in de schoenen van Klaas Dijkhof zou staan met dit probleem op mijn bordje. Voor menig een zal je het toch nooit goed kunnen doen.

In het Tv programma van Jeroen Pauw staat dit heikele onderwerp nu al weken dagelijks op het programma en gaat het er soms heet aan toe . Waarom??

De laatste maanden komen enkele duizenden asielzoekers/maand  uit Syrië, Somalië en Eritrea naar ons land in de hoop op een betere toekomsten en niemand kan op dit moment voorspellen  hoe lang dit zo doorgaat . Overal moeten asielzoekerscentra komen. Niemand wil echter zoiets in zijn achtertuin !!! Waarom niet??

Uit de uitzendingen bij Pauw blijkt dat vooral de angst voor het onbekende, onwetendheid, slechte voorlichting, verkeerde keuzes van plaats voor azc’s , omvang in aantal asielzoekers, voorrang voor huisvesting etc een rol speelt. Mogelijk speelt ook een rol dat het nu vooral moslims zijn die opgevangen moeten worden en deze moslims uit sjiieten en andere groepen bestaan. Voor politici is nog veel werk aan de winkel .

‘’Met geen asielzoeker erin “ hitst Geert Wilders dat deel van ons volk dat daar gevoelig voor is op en gooit steeds meer olie op het vuur. Hopelijk komt deze idioot nooit meer aan het gedogen of regeren. Ten tijde van zijn gedoogperiode kwamen jaarlijks 16000 asielzoekers in ons land terwijl er niet zulke urgente problemen waren dan nu. Maar dat is “blonde” Geert vergeten. Ongelooflijk dat deze idioot in de peilingen op 37 zetels staat bij tweede kamer verkiezingen. 37% van de lager opgeleiden en 14% van de hoger opgeleiden( waar is jullie verstand gebleven??) zouden op hem stemmen nu.

Een raad die ik politici zou willen geven is deze : zet asielzoekers niet teveel in achterstandswijken ; dat speelt alleen Wilders maar in de kaart. Breng ze onder in kleinere groepen en zet mensen met dezelfde geloofsovertuiging bij elkaar. Vermijd de indruk dat asielzoekers op welk gebied dan ook een voorkeursbehandeling krijgen .

Zorg ervoor dat er zo snel mogelijk betere opvang komt in de regio  of een eind komt aan de ellende in Syrië en mensen weer terug kunnen gaan  (ijdele hoop??).

Tja , wat moet ik nog meer van zeggen. Een ding weet ik zeker : als ik in soortgelijke omstandigheden verkeerde als deze asielzoekers en de mogelijkheid had ,zou ik hetzelfde doen dan  zij. Wie wil er niet in vrede leven en kunnen doen wat je wilt en zorgen voor  een betere toekomst van  jouw kinderen. 

Harry’s art…

Onverwachts werd mij een aantal maanden geleden door mijn jongste dochter, Michelle , gevraagd of ik zin had mee te gaan naar een schilder workshop in Apeldoorn.  Lang hoefde ik niet na  te denken; het leek mij wel wat.

Meer dan 5 jaar geleden vroeg ik mij af wat me  zoal leuk zou lijken om te gaan doen als ik met pre-pensioen was. Was schilderen niet wat ? In ons dorp huis werden wel eens schilder cursussen gegeven en toen een cursus aquarel verven voorbij kwam meldde ik mij aan. Na een aantal maanden had ik daar toch genoeg van en voelde meer voor een andere techniek zoals acryl verven. Prompt kreeg ik dat jaar met  Sinterklaas een schildersezel, wat kleinere doeken en tubes acrylverf van mijn kinderen. Toch kriebelde het een tijd niet meer en namen door omstandigheden heel andere dingen mijn tijd in beslag .  

Voor de lezers van mijn blogs is wel bekend dat ik inmiddels  met pre–pensioen ben en dat  ik de draad weer zou kunnen oppakken. De uitnodiging van Michelle kwam op een mooi moment nu de herfst nadert. We zouden naar een Jack’s art workshop gaan. Kijk maar eens op de face-book pagina daarvan of zijn website. Zo gezegd, zo gedaan.

Woensdagavond j.l. Pap, weet je al wat je gaat schilderen vanavond? Mijn hoofd zat vol met  ideeen maar of ze uitvoerbaar zouden zijn was de vraag! Vol goede moed gingen we op pad.

Toen we tegen zevenen de hal binnen kwamen speelde Jack voor DJ . Want schilderen in zo’n workshop doe je wel op lekkere muziek. Toen ik Jack zag dwaalden mijn gedachten af naar vroeger; naar Ibiza.  Waarom ? Jack had op zijn rug  Pacha staan en dat was nu net de mooie, hippe  discotheek met lekkere muziek die net geopend was toen ik in 1974  mijn vakantie daar vierde.

Eerst bekeken  we de schilderijen  die in vorige workshops waren gemaakt terwijl de overige deelnemers binnen druppelden. Tegen half acht betrad Jack het podium en binnen de kortste keren had hij een kunstwerk gemaakt. Ja, niet met kwasten of zo maar met verfrollers zoals ik ze al jaren thuis gebruik als ik mijn huis moet opschilderen en met knijp flessen. Alsof dit nog niet genoeg was leek het wel of Jack kwaad was; hij doopte de verfroller eens goed in de verf en kwakte ten slotte de verf op het  doek. Oei, dacht ik daar gaan mijn mooie plannen. “Veel plezier “ zei hij.

Daar stonden we dan ; we legden onze doeken op de grond en lieten onze plannen varen .Michelle ging een  koe schilderen en zelf wilde ik op een donkere achtergrond allerlei cirkels en ellipsen maken in mooie kleuren met de knijpflessen. Maar de knijpflessen werkten minder goed mee dan gewenst en moest ik daarom  ook dat idee laten varen en heb ik  a la Jack de volgezogen verfrollers hun werk laten doen. Het was een heel leuke avond met mijn dochter.

Deze avond heeft mij enthousiast gemaakt voor het acryl verven en deze herfst/winter ben ik van plan een 4 of 8 weekse cursus acryl verven te volgen in Zwolle zodat me dat daarna  thuis een mooie invulling van mijn vrije tijd kan gaan geven.

’t Was het me het avondje wel….

Een wisselvallige zomer ligt bijna achter ons en het voetbalseizoen is net weer begonnen. Een zomer  waarin Guus de enige juiste beslissing nam zoals gisteravond weer eens pijnlijk duidelijk werd : wegwezen bij dat zooitje over het paard getilde kleine kinderen oftewel het Nederlands elftal.

Gisteravond was dan zo’n avond waarbij je  voor de Tv nestelt en vol verwachting uitkijkt naar een nieuw begin. Wat wil je nog meer : Robben terug , Memphis en dan Huntelaar in de spits. Een wereld voorhoede zou je denken ; was het maar zo.

En dan de rest : het middenveld, middelmatig met een op leeftijd zijnde Sneijder en Klaassen en Wijnaldum . Moeten we het nog over de rest hebben of niet? 

Blind was gepromoveerd tot bondscoach, ach bleke Danny toch . Een aantal jaren bij Louis stage gelopen als assistent bondscoach en altijd netjes gedaan wat Louis zei en daarna nog zo’n 9 maanden stage bij Guus. Als een van de zestien miljoen bondscoaches denk je dan : hij zal er toch wel wat van hebben opgestoken. Helaas. Niet dus!

Het begon al bij de definitieve selectie : geen Verhaegh en geen  van Dijk die wekelijks aan de bak moeten in hun  eigen competitie maar wel een van der Wiel die wekelijks het veld vanaf de tribune bekijkt of een Martins Indi die zowaar al 1 competitie wedstrijd achter de rug had en een aantal broekies uit onze eigen Mickey Mouse competitie.

Met weemoed denk je dan terug aan een Rinus Israel , een Krol , Jaap Stam en nog vele anderen .

Toch  gingen we er eens goed voorzitten ; het was immers een nieuwe frisse start onder een nieuwe bondscoach die veel beter de taal verstond van de kleuterklas dan ouwe Guus. 2-0  en 3- 0 tetterden de voetbalanalisten Tom Egbers in het oor toen hij ze  vroeg hoe de uitslag zou worden.

Robben begon zoals we gewend zijn van hem , lekker “ neppen” tot je een ons weegt en dan eens je geluk beproeven met een schot. Ja zeker aan Robben ligt het niet.

 Maar dan zijn er  nog geen 10 minuten voorbij of we kruipen door het oog van de naald. Net geen 0 -1 . Tijden van Guus leken al weer te herleven .Ook op links zouden we een wereldspits hebben. Ene Memphis.  Maar ja, het probleem met hem is dat hij  alleen op papier en in onze Mickey Mouse competitie een wereld ster is. In het Nederlands elftal of bij Louis in de Engelse competitie heeft hij nog geen potten kunnen breken.

Zo ging alles de eerste 25 minuten vrijwel over rechts. En dan is het schrikken; de enige echte ster bij “ons” trapt zomaar de bal het veld uit. Wat blijkt?  Een liesblessure. Balen . Hoe moeten we nu winnen van een Ijslands elftal waar we vroeger geen enkele moeite mee zouden  hebben.En dan in de 32 ste minuut : een lange haal van de Ijslanders naar voren. Martins Indi en Sigthorsson gaan een potje vrij  worstelen en Martins Indi wint op punten . Een rode kaart voor hem en een gele voor zijn tegenstander. Wat een eikel.  Dan maar met 10 man verder en hopen op minimaal een gelijkspel denk je dan.

De bank heeft “nagedacht”. Huntelaar eruit en Bruma erin. Wat is er aan de hand in dat bleke koppie van Danny denk je dan op je eigen bank. Robben was er al uit en dan haal je er nog een aanvaller uit!!! Het moest niet gekker worden.

We haalden de rust met 0-0 . Tijd voor Danny om z’n jongens nog eens te vertellen dat dit een belangrijke wedstrijd was waarin ze geen domme dingen moesten doen en dat we moesten winnen!!!

De tweede helft was nog geen 5 minuten oud of van der Wiel vergrijpt zich aan een Ijslandse spits. Penalty!! Wat had Danny nou net gezegd : geen domme dingen doen. Daar hadden we voor rust al een goed voorbeeld van gehad . Cillissen staat in de goal als een dolle te springen maar laat een houdbare penalty door ; 0-1! Shit  denk je dan. Dat is andere koek dan met 2-0 of 3-0 winnen!!

De Ijslanders geloven het verder wel en de Nederlanders krijgen zowaar enkele kansjes. Promes komt er de laatste 10 minuten nog in het veld  ; een speler die 2-3 jaar geleden nog bij Go Ahead Eagles speelde. Nee, Danny heeft geen gouden wissel in de vorm van de Jong of Van Persie in gedachten gehad .Danny moet nog een hoop leren en hij mag de Letten wel een heel mooi bedank briefje schrijven. Ik vraag me af wat Guus thuis voor de buis gedacht zal hebben. Blij dat ik weg ben ….?

Vrijheid .

Dinsdag 5 mei vieren we het feit dat we alweer 70 jaar in vrijheid kunnen leven. Vrijheid die me zeer lief is. Als babyboomer geboren in 1951  heb ik van deze vrijheid dus al lang mogen genieten.

Sommige van mijn zussen en broers zijn net voor of in de oorlog geboren maar niemand heeft de oorlog  bewust meegemaakt. Mijn ouders vertelden vrijwel nooit iets over de oorlog; mijn vader was al voor de oorlog bij de vrijwillige brandweer en werd tijdens de oorlog regelmatig gedwongen treinwagons die in brand stonden te blussen. Ook woonde verder op in hun straat een NSB gezin.                                                Mijn schoonvader (inmiddels 86 jaar oud) woonde in de oorlog in de binnenstad van Deventer waarbij o.a. de spoorbrug over de Ijssel regelmatig gebombardeerd werd. Fotoboeken hiervan komen van tijd tot tijd tevoorschijn om te laten zien wat zich in zijn jeugd vlakbij gebeurde.

Rondom  de bevrijdingsdagen word je weer eens met de neus op de feiten gedrukt en zie je op TV of  lees je in de krant wat voor een ellende de tweede wereldoorlog veroorzaakt heeft en is het goed hier even bij stil te staan en je te realiseren in wat voor een mooi land je nu leeft dankzij onze bevrijders.

In de krant las ik dat in ons land nog slechts 84000 mensen leven die de oorlog bewust hebben meegemaakt waartoe mijn schoonvader dus  ook  behoort. 

70 jaar vrijheid ; in vrijheid kunnen we dus ook nu de keuze maken Duitsers niet meer aan te kijken voor misdaden door enkele generaties geleden begaan en samen te werken in Europa  zodat ook onze kinderen en kleinkinderen van deze vrijheid mogen blijven genieten.

Het is m.i. een goede zaak dat er langzamerhand bij het herdenken  meer aandacht is voor mensen die elders op de wereld een betere, veiligere wereld proberen te verwezenlijken en soms hun leven daarvoor geven of gegeven hebben.

Wat mij altijd wel bevreemd heeft dat in ons rijke land alleen de ambtenaren elk jaar vrijaf hebben op 5 mei en de rest van de werkenden slechts 1x in de vijf jaar. Het is “van de gekke” dat we niet elk jaar de vrijheid vieren  en even stil te  staan bij wat we in ons mooie land in de afgelopen 70 jaar met elkaar hebben opgebouwd.

Sinds 25 jaar worden op vele plaatsen in ons land bevrijdingsfestivals gehouden. Als pre-pensionaris heb ik dus nu ook wel even tijd om een kijkje bij het festival in Zwolle te nemen. 

Zo de buisjes zitten er weer in !!!

In een vorige blog een tijdje geleden schreef ik dat ik noodgedwongen “achter de geraniums zat” vanwege knieproblemen. Helaas is het niet bij knie problemen alleen gebleven de afgelopen maanden. Momenteel ben ik een zeer slechte klant voor mijn ziektekosten verzekeraar want deze weken zie ik regelmatig de orthopeed, de KNO-arts ,de neuroloog en de cardioloog en fysiotherapeut .What happened?

Allereerst ging het mis met mijn knie op het moment dat ik dacht te gaan genieten van mijn pre-pensioen. Dit is inmiddels zo’n 5 maanden geleden. De problemen met de knie losten niet op door rust of een spuit in de knie. Nee, als ik een uurtje ging lopen leek het soms wel of ik stomdronken was door het slingeren onder het lopen of slepen met mijn rechterbeen.2-3 weken terug moest ik weer voor controle naar de orthopeed en die zag me door de knie gaan en vond het nu wel lang geduurd hebben en ondernam de nodige acties ( aanvullende rontgen foto’s werden direct gemaakt , MRI scan aangevraagd , fysiotherapie en onderzoek  naar aansturing van zenuwen en spieren door de neuroloog).Hopelijk levert dit eindelijk eens wat concreets op en valt er wat aan te doen.

Alsof dit nog niet genoeg mijn plezier verstierde kreeg ik eind februari weer eens griep! Sinds ik verplicht de griepprik krijg, krijg ik prompt de griep. Telkens een flinke griep waar ik vroeger voor de griepspuit niet of zelden last van had. Weken lang heb ik gehoest en daarnaast kreeg ik in de afgelopen 7 weken 2 x een fikse oorontsteking!!

Dus eerst maar eens weer naar mijn dokter geklept; daar wordt je afgescheept met de assistente die je in de oren tuurt en je met een neusspray weer wegstuurt. Ja, dan komt het wel los . Ja, ja  niks van dat alles en al weken zo doof als een kwartel.

Na de tweede oorontsteking maar weer naar de dokter . Ja, nu tuurde  hij zelf in mijn oren en ging tekeer met de stemvork . Zonder resultaat bij mijn linkeroor. Je linker trommelvlies is helemaal naar binnen getrokken en het rechtertrommelvlies  iets minder dan de linker. Geen wonder dat ik zo doof was als een kwartel . En ja, de dokter verwees mij door naar de KNO-arts.

Eerst maar eens een gehoor test. Daar zit je dan tussen de kleine kinderen en de grijze tortelduiven .

Vanmorgen kon ik terecht voor de uitslag ervan en het vervolg.

Ja, dat zag er niet zo geweldig uit.Vooral mijn linkeroor; vlgs haar duurde het niet lang voor ik aan een hoorapparaatje toe was.

Echter voor mijn gevoel ben  ik nog lang niet toe aan …een bezoek aan  Beter horen !!

Maar ook zij tuurde nog even goed in mijn oren en zag dat er achter allebeide trommelvliezen vocht zat. Ze zei dat ze een uur later nog wel wat tijd om er buisjes in te zetten en zo gebeurde.

Er werd wat schuim in mijn oor gespoten ter verdoving en na een kwartier kreeg ik nog een venijnige  spuit in mijn oor. Menigeen vond dat geen pretje werd mij van te voren nog even medegedeeld .

Binnen het uur zat er in beide oren een buisje en kon ik weer horen. Een wereld van verschil. Daar kun je wel even pijn voor lijden. Over 2 maanden worden mijn oren nogmaals getest om de toestand goed in kaart te kunnen brengen.

Morgen nog even een ECG ter controle van mijn hart en hopelijk ben ik dan van de cardioloog af. Voorlopig heb ik de buik vol van al die artsen en wil weg achter de geraniums!!

Het was weer geen pretje … bij de tandarts.

Vanaf klein kind ga ik al elke 6 maanden trouw met een niet zo’n opgewekt gevoel naar de  tandarts. Een pretje is het vaak niet.

Ik herinner mij nog de  tandarts uit mijn jeugd; op afspraak naar de tandarts gaan was toen een zeldzaamheid. Er was een spreekuur op de woensdagmiddag van 4-6 u en daar zat je dan in een overvolle wachtkamer. Allemaal niet zulke  vrolijke gezichten en slechts een enkel gesprek vond er op gedempte toon plaats. Meestal zaten de meeste mensen  stilzwijgend voor zich uit te kijken wachtend op wat komen zou of tuurde men vol aandacht in een tijdschrift van enkele maanden oud.

Vooral als iemand weer voor een tijdje in de wachtkamer plaats moest nemen voordat de tandarts verder zou gaan met de behandeling werd de sfeer in de wachtkamer er niet beter op!!! Ja, in die tijd keek men niet op een tand meer of minder. Hup, daar ging het belletje .. volgende patient. Een assistente was toen nog niet gebruikelijk. Tenminste niet in mijn geboortedorp. De tandarts hield alles in eigen beheer!!!! Ondanks alle benauwde momenten bij  deze tandarts had ik al mijn tanden en kiezen nog toen ik met Carolien ging “hokken “

Mijn nieuwe tandarts was ook iemand van weinig woorden; zelf  vond ik dat ook geen probleem want met allerlei gereedschap en slangen in je mond kom je vaak toch niet verder dan iets onverstaanbaars mompelen. Hmm , Hmm,  Ja, spoelt u maar even. Ook hij hield alles in eigen beheer terwijl menigeen toen wel al een assistente had. Tanden werden ook door hem niet getrokken en hij kon wel beschouwd worden als een geweldig restaurateur die elke keer  weer een kunststukje in je mond afleverde. Jarenlang ging ik 2 x/jaar met Carolien en de kids naar hem toe . Als ik de boor al meerdere keren gehoord had, was ik dan eindelijk als laatste aan de beurt. Helaas maakte hij zo’n 7 zeven jaar geleden bekend dat hij er mee stopte ; zijn schaapjes waren op het droge!!

Volgens hem had hij een goede opvolgster gevonden; had ik hem maar niet op zijn blauwe ogen geloofd want ik heb meer de indruk dat het een “golddigster” is dan een goede tandarts. En tja, toch ga ik er nog steeds trouw heen en dus  ik moet wel lichtelijk masochistisch zijn ingesteld lijkt het.

Wat is er aan de hand??  Omdat er voor haar niet veel te verdienen viel, moesten er al gauw diverse rontgen foto’s gemaakt worden. Normaal krijg je een paar van die loden plaatjes in je mond gedauwd en klaar is kees maar zij ging zover dat je op allerlei manieren in een stellage moest hangen . Gekker moest het toch niet worden. Gelukkig is ze  ook zelf tot inkeer gekomen want ik ben er nooit meer in terechtgekomen.

Ja, alle tanden en kiezen waren er nog dus had ze want anders bedacht dat er gebeuren moest . Heb je geen klachten. Nee hoor. Toch wordt het wel tijd om al die amalgaan vullingen te vervangen .”Ze kunnen zo gaan lekken” zei ze . ‘t zal wel, dacht ik bij mijzelf maar ik  liet het toch maar gebeuren. Inmiddels zijn meerdere vullingen vervangen.Kassa!!

Enige tijd terug zouden de verstandskiezen voor problemen zorgen als ik ze niet zou laten trekken. Ondanks dat ik er geen pijn aan hand moest ik haar op haar blauwe ogen geloven . Hup, eruit waren ze voor ik het wist en  met twee grote wattenproppen in de mond de praktijk verlatend . Het kan nog wel enige tijd nabloeden werd me medegedeeld.

Ja ,inmiddels al vele,vele jaren nadat ik voor de eerste keer bij de tandarts kwam heb ik last van teruggetrokken tandvlees en nu is dit zover gevorderd dat ik er ondanks poetsen met speciale tandpasta er veel last van ondervind door de  blootliggende tandwortels . Na een paar dagen flinke tandpijn de tandarts maar eens gebeld.

Gelukkig denk je dan als je al een tijd behoorlijk tandpijn hebt .Ik kon vrijwel direct terecht bij haar.  Ik legde haar mijn probleem nogmaals uit en ze begon aan een onderzoek. .” Och , je bent goed verzekerd” zei ze  “Krijg je de premie voor de aanvullende verzekering  er ook eens uit ‘’.

De achterste kiezen waren heel gevoelig en weldra sloeg ze na een paar spuiten gegeven te hebben  aan het boren in de kiezen. Een paar noodvullingen werden aangebracht en na enkele weken zou ze verder gaan met de wortelkanaal behandelingen.

Vandaag was het zover voor de eerste kies. Ik zei haar dat ik ondanks het “doodmaken van de zenuwen” toch  nog steeds behoorlijk tandpijn had. Ze begreep er niets van. Ben jij nou tandarts of ik dacht ik bij mezelf. ” Is de pijn hetzelfde of anders” vroeg ze .”Niet hetzelfde”  zei ik maar ik heb nog steeds last .

Ze gaf mij een spuit en ging aan het boren . De wortelkanaaltjes werden uit gevijld , opgeboord en gevuld. Dit deed bij verschillende kanaaltjes behoorlijk pijn .Wat bleek het geval ? De zenuw was toch nog niet helemaal dood en had het tand bot was wat ontstoken . Vandaar dat de pijn plotseling niet zo vreemd meer was voor haar . Na 100 minuten met de mond wijd opengesperd te hebben gelegen  waren  ze eindelijk klaar met de behandeling van deze kies. Over 2,5 week is de andere kies aan de beurt. Of zal ik hem maar laten trekken???

De wereld van illusie in Mindf*ck.

Toen ik in juni 1951 geboren werd was er nog geen televisie. De eerste uitzending in zwart-wit vond plaats op 2 oktober 1951. De eerste 20 jaren van mijn leven heb ik nauwelijks Tv gekeken omdat mijn ouders pas begin jaren 70  een TV aanschaften. Ook was alles toen nog goed te volgen want er waren slechts 2 zenders  (Nederland 1 en Nederland  2) en omdat we in het oosten woonden konden we ook Duitse zenders ontvangen. Ja, ja  wat een luxe . Nu lijkt dat belachelijk met 10 tallen Tv zenders, uitzending gemist  en Tv via internet.

Met zoveel programma’s op Tv kwam ik er onlangs achter dat ik toch iets gemist had . Gelukkig is er  Uitzending gemist.

Als ik iets zie of doe, probeer ik het zo goed mogelijk te begrijpen maar soms kun je niets alles begrijpen wat je ziet en dan denk je :hoe flikken ze dat in hemelsnaam? Vandaar dat ik ook al een aantal jaren geleden het boek  -we zijn ons brein - van Dick Swaab aangeschaft heb  om enig idee te krijgen wat zich allemaal in onze bovenkamer afspeelt.

Er zijn in de afgelopen decennia verschillende programma’s op Tv geweest met goochelaars /illusionisten zoals Hans Kazan of Hans Klok. Veel mooie dames hebben ze laten verdwijnen, uit het niets te voorschijn getoverd of doormidden gezaagd.

Zelf beschik ik niet over die gaven maar er zijn best enkele vrouwen die ik zelf doormidden zou willen zagen of voor eeuwig laten verdwijnen .Nee, nee niet mijn eigen vrouw, dochters of schoondochter natuurlijk.

Ja, wat had  ik nu gemist ? Tussen de programma’s bij uitzending gemist kwam ik Mind f*ck tegen. Een programma op Nederland 3 dat sinds maandag 5 januari wekelijks om ongeveer 21.20 u wordt uit -gez0nden. Terug kijkend op internet zag ik een frisse jonge illusionist  (Victor MIds)-die ook arts- is en onbegrijpelijke dingen doet. Neuromagic wordt het genoemd. Nee , je ziet niet langer trucs met glitter gordijntjes of doorgezaagde dames zoals bij Hans Kazan of Hans Klok . Neuromagic of te wel Mindf*ck is in feite een combinatie van illusionisme , psychologie ,vingervlugheid en geneeskunde

Inmiddels heb ik al enkele leuke uitzendingen gezien. Zo liet hij o.a. in een uitzending zien hoe je beinvloedt wordt door de reclame uitingen aan de muur in een supermarkt  of je ziet hoe hij in Amsterdam een meisje op pad stuurt om haar droomwoning te vinden en aangekomen bij haar droomwoning zit er een sleutel in haar jas die op het slot van de woning past. Onbegrijpelijk voor een leek! Het leuke aan deze jonge illusionist is dat hij achteraf vaak uitlegt wat er met je gebeurt is. Mindf*ck dus.( Terug) Kijken!!