Gedichten over verwondering, hoop, een mooie dag , blijdschap door een kleinkind, en over dementie

Vandaag geen kort verhaal  of blog maar een selectie uit de gedichten die ik schreef.

1.   Verwondering. Naar mate ik ouder werd, ben ik weer met hele andere ogen naar de  wereld om mij heen gaan kijken.

Verwondering

Soms zie je iets

wat je vroeger nooit zag

Niet dat het er niet was

het is er zelfs altijd al geweest

Nee, het is geen kwestie van

een helder moment

maar iemand

die de schoonheid van de schepping herkent

Elke dag gaat de zon weer onder

het kleuren palet aan de horizon is wat ik dan bewonder

2, Hoop. Het gaat over iemand die ernstig ziek is  en de hoop dat de rust in het hoofd terugkomt.

 

Hoop

·

·

In het jaargetijde
dat het soms stormt
Is ze gaan liggen
de storm in ons hoofd

Hoop heeft de angst verdreven
die hoop is de zuurstof die doet verder leven
De draad van het leven weer oppakken
voor zover dat kan

De toekomst
tegemoet
hopend
dat de storm
in onze hoofden
nooit weer zal aanwakkeren
tot orkaankracht

3.It’s a beautiful day. Lekker in het gras liggen en genieten van een mooie dag, 

It’s a beautiful day.

Liggend in de zon stroomt mijn hoofd vol met gedachten

lang waren de afgelopen dagen, kort de zwoele nachten.

De wind streelt langzaam mijn blote lichaam

in de verte hoor ik weer de kerkklok slaan.

Je hoort het gras bijna groeien

in de weiden die binnenkort weer vol staan met rondbonte koeien.

Genietend van een mooi boek en een koel glas bier

wil ik nog wel weken liggen hier.

De radio staat zachtjes aan op twee

uit de luidsprekers klinkt U2 met It’s a beautiful day.

Zo’n dag waarvan je hoopt dat er geen eind aan zal komen

Helaas bestaat zo’n dag alleen in mijn dromen.

4.Jij. Blij zijn door de komst van een kleinkind  als je in de ellende zit en het kleine kind zich zien ontwikkelen.

Jij

Maakte me blij

door jouw komst

even alle ellende vergeten

Vraag me niet waarom

Jouw eerste lach

die ik nooit meer zal vergeten

Zoals een vlinder zich ontpopt

en wegvliegt met haar prachtige vleugels

brak jij jouw moeders vliezen

het leven tegemoet

3 jaar later

ben jij zo mooi

Zo mooi onbevangen en elke dag blij

Jij bent als de mooiste vlinder

die neerstrijkt in mijn tuin.

5. Oud en dement. De trieste kant van het ouder worden, mensen niet meer herkennen, on uit gesproken dingen.

Oud en dement

Verwaterde ogen

blinken in een door de jaren getekend gezicht

Een vage blik

een blik van herkenning

Herinneringen

dringen als flarden laaghangende mist

de lege plekken in het denken binnen

Jaren verloren

worstelen met de tijd

jaren niet meer in te halen

Verwaterde ogen

ogen die meer zeggen dan onuitgesproken woorden

Eenzaamheid,

eenzaamheid die kent geen tijd.