Onvergetelijke dag op het meer van Orhid in Macedonië

Sinds het begin van deze eeuw hebben we vele mooie gebieden in Europa bezocht om op vakantie te gaan. Dit jaar (2018) wilden we eens ergens heel anders naar toe. Na een lange zoektocht op internet besloten we op vakantie te gaan naar Macedonië, de parel van de Balkan genoemd.

Van 6 juni t/m 20 juni zaten we in hotel Tino sveti Stefan, op zo’n vijf kilometer afstand van het centrum van Orhid.

We hadden vanaf ons balkon een prachtig uitzicht over het meer.

Ohrid (spreek uit oggrit) ligt aan het meer van Ohrid in het zuiden van Macedonië op zo’n 700 meter hoogte.

Ohrid is rijk aan monumenten en is om die reden opgenomen op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.

Het meer is een van de oudste en diepste meren van Europa(300 meter diep).
Er leven veel bijzondere vissoorten in het meer. Het water is zo helder dat je tot op een diepte van meter kunt kijken. Het meer staat onder bescherming van de UNESCO. 

Met Lale tours gingen we tijdens onze vakantie een boottocht op het meer van Orhid maken. Toen we tegen half negen de weg naar beneden afliepen bij ons hotel, stonden al een aantal mensen te wachten op het busje dat ons zou komen ophalen.

We reden naar het dorp Pestani waar onze boottocht zou beginnen.

Als gids ging Nathalie mee, een jonge vrouw van ongeveer 25 jaar, de dochter van de eigenaar van Lale tours.

Met twee kleine bootjes gingen we het water op, in het ene bootje zaten zes vakantiegangers en de jonge kapitein en in het andere acht vakantiegangers met een jonge kapitein.

Eenmaal op het meer zien we steile rotsen die uit het kraakheldere water oprijzen en kijken we uit op de groene heuvels van Galicica National Park.

 Zwermen vogels scheren over het water. Wat een rust en schoonheid op het meer!

Nathalie vraagt of we een glaasje raki lusten.Iedereen laat het glaasje volgieten maar het is zo sterk, het brandt in de keel.

Na enige tijd varen naar het zuiden van het meer kwamen we langs een onbewoond dorp op palen, Bay of Bones,dat is nagebouwd aan de hand van in het water gevonden restanten van een 3000 jaar oud dorpje, dat pas in 1997 ontdekt werd door een duiker.

De naam,bay of bones, is gekozen vanwege de grote hoeveelheid dierenbotten die hier door de archeologen zijn opgegraven.

Vroeger woonde men hier om vanuit de huisjes te kunnen vissen en ook vluchtte men erheen voor de beren uit de bergen.

We voeren  verder zuidwaarts en gingen koffie drinken in het dorp Trapeze, een heel klein dorp waar bijna niemand woonde. De cappuccino met cream i.p.v. melk was niet te drinken, zo slap.

Na de koffie liepen we het dorp in en moesten we een eind klimmen om boven op de berg een mooi uitzicht te hebben.

Daarna gingen we weer het meer op, het was prachtig weer en we hadden een hele gezellige groep in beide boten, af en toe zij aan zij over het meer varend.

Hoe toevallig kon het zijn dat een echtpaar dat bij ons uit de boot zat uit Gorssel kwam. Alie en Bram heetten ze. Alie was 70 jaar en Bram 75 jaar.

Ze hadden eerst in Almen gewoond maar kwamen oorspronkelijk uit Bilthoven. Een groot deel van de dag hebben we gezellig met hen en de rest van de groep gekletst.

Na de koffie voeren we naar het meest zuidelijke deel van het meer van Orhid, dicht bij Albanië.Bij Sveti Naum gaan we aan wal en krijgen we wat vrije tijd om zelf op onderzoek uit te gaan.

Het klooster is in 905 gesticht door de heilige Naum die in het kerkje ernaast, de Kerk van de Aartsengelen, ligt begraven. Volgens de legende kun je zijn hart nog horen kloppen als je je oor op zijn graftombe legt.

Ik ben niet zo bijgelovig en geloof ook niet in de wonderen die St. Naum heeft verricht, maar vind zijn klooster wel echt een plaatje.

De vele pauwen die er rondlopen, maken het sfeervolle decor compleet.

We bezochten geen souvenir kraampjes of een restaurant maar stapten direct in een roeibootje dat ons voor 3 euro/pp naar de bron van de Zwarte Drim bracht. Het roeibootje zat propvol en de eigenaar van het bootje moest zich behoorlijk inspannen op het water om vooruit te komen.

Het tochtje dat 30 minuten zou duren, duurde door  de grote bezetting een kwartier langer. Het was een mooi tochtje waar we de vele kleur schakeringen van het groen en het water zagen.

Ook zagen we luchtbelletjes bij de bron naar boven borrelen

.

Na de tocht met het roeibootje voeren we met onze Lale bootjes terug richting Orhid, naar een klein verlaten strand dat door Nathalie het paradijs werd genoemd. Hier kon gezwommen worden en werd gebarbecued.

Carolien ging nog even met haar voeten in het water maar de vele kleine visjes toonden geen interesse.

Voor, tijdens en na de barbecue vloeide de drank rijkelijk.

Het was heel gezellig en iedereen kletste met elkaar. Op de boten heerste een uitgelaten sfeer en Carolien waande zich even op de Titanic door voor op het bootje te gaan staan.

Tegen vijf uur waren weer teug in Pestani, de uitval basis van Lale Tours.

Na betaald te hebben, nam Carolien nog even een kijkje in de wijnkelder van de eigenaar en kwam met een fles witte wijn terug.

Daarna werden we afgezet bij ons hotel en was aan een heel leuke dag een einde gekomen.