De stalker.

Ze hoorde snelle voetstappen achter zich. Een hele tijd had Ilse het gevoel dat ze door iemand gevolgd werd toen ze vanuit de winkelstraat naar de parkeergarage liep, die op enige afstand lag van het winkelcentrum. Door de striemende regen, die met bakken uit de lucht kwam, had ze niet goed kunnen zien wie op korte afstand haar volgde. Het enige dat ze gezien had was iemand in een donkere jas met een capuchon op. Een vermoeden wie het kon zijn, had ze wel.

Hoe dichter ze bij de parkeergarage kwam, hoe harder ze begon te lopen ondanks haar gevorderde zwangerschap. Met de parkeerkaart in de hand liep ze de parkeergarage in. Het slechte weer had één voordeel, er stond geen wachtrij voor de parkeerautomaat.

Vlug pakte ze het kleine geld dat in haar broekzak zat en wierp het in de gleuf van de parkeerautomaat. Ze griste de parkeerkaart eruit en liep zo snel mogelijk naar de lift.

De vrouw die in de lift stond, stak gauw een hand tussen de deuren van de lift zodat ze met de lift meekon. Eenmaal in de lift drukte Ilse op de knop naar de tweede verdieping en keek nog even naar beneden, de parkeergarage in. Nergens zag ze de figuur die haar leek te achtervolgen.

Ze schudde haar lange blonde haar door elkaar en slaakte een diepe zucht van opluchting. Op de tweede verdieping stapte ze uit de lift en keek vlug om zich heen. Niemand  te zien.

Vlug liep ze naar haar auto die op het parkeerdek stond. Opeens hoorde ze weer voetstappen achter zich. Ze durfde niet achterom te kijken.

Shit, waar had ze de autosleutels nu. Toch niet in haar handtas, die boordevol spullen zat. Ze voelde in haar jaszak, gelukkig.

Ze stak de sleutel in het slot en wist niet hoe gauw ze de auto in moest komen.  Ze startte de auto en de deuren sloten automatisch.

Toen ze in de achteruitkijk spiegel keek, schrok ze.  Het figuur in de donkere jas met de capuchon stond achter de auto en sloeg met de hand op de auto. Het hart bonsde in haar keel.

Ze zette het op een gillen en drukte op de claxon. Ze keek om zich heen maar zag nog niemand aankomen.  Weer drukte ze op de claxon.

Opeens stond de figuur naast de auto en sloeg met de hand op het dak.

‘Doe open,’  hoorde ze.  Toen wist ze wie het was  Ze aarzelde geen moment en reed zonder te kijken in volle vaart achteruit.  Piepende remmen.

De auto die het parkeerdek op wilde rijden, was op nog geen halve meter van haar auto vandaan tot stilstand gekomen.

Tranen stroomden over haar wangen. De bestuurder van de andere auto stapte uit zijn auto en kwam naar haar toe en vroeg wat er aan de hand was.

Ilse vertelde dat ze op weg van het winkelcentrum naar de parkeergarage door iemand gevolgd was en dat de figuur eerst achter haar auto was gestaan en met haar wilde praten.

Het was  iemand waarmee ze een kortstondige verhouding mee had gehad op haar werk toen haar relatie in het slob zat. Hij stalkte haar al langer dan een half jaar. Verschrikt keek ze om zich heen. Nergens zag ze de stalker. ‘ Bel de politie,’  zei de man.

‘ Dat heeft weinig zin, hij heeft  zelfs een straatverbod maar hij rijdt nog vaak langzaam langs ons huis en trekt zich nergens iets van aan. ’

Ze legde haar hand op haar buik  die al behoorlijk in omvang was toegenomen. ‘Gelukkig ons kind schopt nog. In dreigbrieven beweert die gek zelfs dat het kind van hem is. ’

Weer enigszins tot rust gekomen, stapte ze haar auto weer in, bedankte de bestuurder van de andere auto en reed de parkeergarage uit.

Het regende nog steeds en de staten waren bijna uitgestorven.  Ilse reed net op de weg buiten het centrum toen een auto met hoge snelheid op haar afkwam en vlak achter haar het grote licht aanzette en met licht door haar auto scheen, daarna haar inhaalde en tergend langzaam voor haar ging rijden.

Pas op het moment dat hij haar zag bellen in de auto en in de verte de sirene van een politie auto hoorde, gaf hij flink gas, deed het licht van zijn auto uit en verdween in het donker.