Een dagje op stap met mijn jongste dochter.

Op het moment dat het KNMI mooi weer voorspelde voor dit weekend, half oktober, belde mijn jongste dochter op. Voor jou, zei Carolien. Pap, zullen we zondag naar Museum More gaan.

Lang hoefde ik niet na te denken en antwoordde dat ik het een prima idee vond. Afgesproken dan gaan we er een leuk dagje van maken, zei Michelle. De bon voor het museum had ze me al gegeven bij mijn verjaardag in juni.

Elke keer als mijn kinderen het vragen, heb ik  een probleem om te bedenken wat ze me kunnen geven voor mijn verjaardag. Als jullie komen is het goed, zeg ik vaak  Ik heb alles al, maar daar nemen ze geen genoegen mee. Zo kreeg ik van haar de bon voor het museum.

Toen ik op het punt stond met pre-pension te gaan, nu eind november al weer drie jaar geleden, kreeg ik vaak de vraag wat ik ging doen met al mijn vrije tijd. Natuurlijk had ik wel ideeën wat ik wilde  gaan doen. Wandelen, fietsen, tuinieren, oppassen op onze drie prachtige kleinkinderen, lezen, vakantie en …… schilderen. Nee, niet het huis. Schilderen met acrylverf moet het dit keer worden.

Al gauw ondervond ik dat je wel plannen kunt hebben maar dan moet je lichaam wel meewerken. Het mijne liet me deels in de steek.

Fietsen gaat prima, wandelen een heel stuk minder.

Kilometers wandelen hoog in de bergen in de  vakantie zoals we vroeger deden op Madeira, Tenerife of La Palma zit er gewoon niet meer in maar er blijven genoeg dingen over die het leven veraangenamen. Zo is een van mijn hobby’s schrijven geworden. Het voltooien van mijn tweede boek nadert met rasse schreden, alleen moet ik nog een sponsor vinden om het uit te geven.

Nu het herfst geworden is en met de winter in het verschiet is het een mooie tijd om me terug te trekken achter mijn schildersezel op zolder en me te wijden aan een nieuwe hobby, schilderen met acrylverf.

Toen ik een aantal jaren geleden opperde dat ik wilde gaan schilderen, kreeg ik al gauw de schilderesezel. Alleen lag die, tot nu toe, boven op een kast. 

Op de dag dat ik met pre- pensioen ging kreeg ik van mijn kinderen een schilders cursus aangeboden. Ik heb er nog geen gebruik van gemaakt omdat ik eerst zelf als autodidact aan het werk wil  gaan. Wat in het vat zit, verzuurt niet denk ik maar.

Waarom schilderen met acrylverf? 

In de tijd dat ik nog werkte, heb ik een aquarel cursus gevolgd in het plaatselijke buurthuis maar dat beviel me uiteindelijk toch niet.

Meer dan twee jaar geleden vroeg Michelle me of ik zin had mee te gaan naar een workshop van Jack Liemburg in Apeldoorn, Jacksart.

Eerst twijfelde ik toen ze zei dat je niet werkte met kwasten maar met verfrollers en spuitflessen waarmee je de verf als het ware op het doek smeet. 

Toch ging ik met haar mee. Het resultaat was zodanig dat het schilderij sinds die tijd onder onze glazen overkapping achter het huis hangt. Dit keer wil ik het echter eens met kwasten proberen, al is een kleine roller misschien niet uitgesloten.

Het was al lekker weer toen we op pad gingen naar Gorssel, de zon scheen volop. Voordat we weggingen vroeg Maud, het oudste dochtertje van Michelle, wat we daar gingen doen in het museum. Schilderijen kijken, antwoordde ik. Hebben ze daar ook draken?, vroeg ze. Het  antwoord moest ik haar schuldig blijven.

Driftig zwaaiend zaten bij oma in de auto die voor ons reed. Maud en Liss gingen met oma en ouwe oma het bos in, op zoek naar eikels, kastanjes en noten.

Om inspiratie op te doen voor mijn toekomstig schilderwerk ging ik dus gisteren met mijn dochter Michelle op pad. Gorssel werd in mei vorig jaar verrijkt met het grootste museum voor  modern realisme. Hier wilden we een kijkje nemen.

Binnen in het museum kregen we een plattegrond en scanden we onze toegangskaarten. We begonnen gewoon op de beneden verdieping van museum More waar vier zalen waren ingericht met modern realistische schilderwerken.

In modern realisme proberen schilders zo dicht mogelijk bij de waarheid te blijven. Hij schildert dingen die hij ziet zoals op een foto. De schilder geeft weer wat hij letterlijk ziet, maar bepaalt wel onderwerp en compositie.Een voorbeeld hiervan is een stilleven.  

Een voor een  liepen we door  de vier benedenzalen met werk van o.a. Jan Mankes, Carel Willink, Charley Toorop, Pyke Koch,Marle Dumas, bekeken de schilderijen aandachtig en maakten foto’s van schilderijen die in aanmerking kwamen voor een poging tot naschilderen.

Ook zagen we van verschillende fotograven foto’s  zoals van Erwin Orlof die onlangs nog foto’s maakte van koning Willem Alexander, Maxima en hun dochters.

Daarna liepen we naar de bovenverdieping waar een tentoonstelling in drie zalen was van het werk van Hermanus Berserik. Hier maakten we de meeste foto’s.

Het was ruim twee uur later toen we het museum met een goed gevoel verlieten. We hadden mooie kunst gezien maar soms ook schilderijen waarvan we zeiden dat Maud en Liss ze ook konden maken.

Dorstig geworden zochten we een terras op in de zon die nog volop scheen. Na een pilsje dat goed smaakte en een colaatje voor Michelle liepen  we het bos in voor een korte wandeling. We zagen menig mooi huis maar waarschijnlijk zo duur dat dat niet voor onze portemonnee is weggelegd.

Na de wandeling was het tijd om te gaan eten. Eerst wilden we naar Loetje. Nee, niet linke Loetje.  Het was daar echter zo druk dat we drie kwartier moesten wachten voordat we een plekje hadden. Wachten, daar hadden we geen zin in en gingen op pad naar een andere mooie eetgelegenheid in het mooie dorp in de Achterhoek. We kletsten gezellig en aten lekker. 

Het was nog steeds lekker weer toen we het restaurant uitliepen. Een gezellig dagje uit met mijn jongste dochter was al weer voorbij.