De nazomer viel dit jaar … op een zondagmorgen.

Met een mond zo droog alsof ik dagen in de woestijn heb gelopen zonder water, breekt een nieuwe dag aan.

Als ik al een tijdje wakker probeer te worden op deze zondagmorgen, vraagt mijn lief, Carolien, slaap je nog? Ik draai me om en terwijl ik een arm om haar heen sla, geef ik een ontkennend antwoord. Zoals gewoonlijk is ze weer druk in de weer op haar i pad. Dit keer zijn het recepten op facebook die bekeken worden.

Witlof met gerookte zalm met gebakken aardappeltjes lijken we vanavond te gaan eten. Het klinkt me goed in de oren. Met vooraf een restje champignonsoep die ze gisteren vers gemaakt had. Lekker smaakte de soep. Vele malen beter dan de Unox soep.

Als ik mijn verkrampte hand terug trek, gaat ze verder met haar zoektocht op internet.

Waarom gebruik je de mediwiet ook niet voor jou reuma mompelt ze. Zelf gebruikt ze het nu enkele weken en sindsdien slaapt ze als een roos waar ze voorheen hele nachten wakker lag. Ook het uit bed springen vanwege pijnlijke kramp in de benen is sindsdien verdwenen. Waar bezoeken aan slaappoli’s en medicijnen niets hielpen, werkt dit middel waar ze bij toeval met in aanraking kwam boven verwachting.

Terwijl Carolien rond surft op het internet, ga ik naar de douche voor een noodzakelijke sanitaire stop.  De zon schijnt vol op.

Gisteravond verkondigde de weerman aan het eind van het journaal nog dat we de nazomer wel op onze buik konden schrijven en ook voor deze zondag werd niet veel goeds voorspeld. Als ik terug kom in de slaapkamer is het bed al  afgehaald, terug in bed kruipen is geen optie. Er zal en moet gebruik gemaakt worden van het mooie weer. Als ik in de douche bezig ben, hoor ik de wasmachine al draaien.

Na het ontbijt-met een lekker eitje en vers geperste jus de orange- besluit ik maar weer eens een eindje proberen te gaan lopen. De zon staat hoog aan de hemel. Geen zuchtje wind. Het voelt gewoon lekker.

Als ik door de prachtige natuur rondom het dorp loop waar we alweer 26 jaar wonen, word ik bijna van de sokken gereden door ATB’ ers die geen fietsbel op hun cross fiets hebben. Wat een eikels.Even later word ik bijna volop getroffen door andere  eikels  maar die vallen uit de bomen. Sommige bomen hebben we al weer een mooie herfstkleur gekregen

.  

Als ik na een klein uur weer thuis ben, heeft Carolien de  Carmen set inmiddels ook weer uit haar haar en besluiten we een plekje achter in de tuin te gaan zoeken.

Opkijkend vanachter mijn weekend krant valt mijn oog op de vele vlinders  (mooie atalanta’s en witte vlinders) en libellen die neerstrijken op de vlinderplanten en andere bloemen die nog volop in de bloei staan. Een mooi gezicht.                                                                                                   

Ook de mussen zijn druk in de weer. Een tijdje heb ik ze niet zoveel in de tuin gezien maar nu vliegen ze de laurierhaag weer in en uit. Soms vechten ze om het laatste stukje oud brood dat vanuit het vogelhuisje op de grond is gevallen.

Uren zitten we in de zon, genietend van de natuur om ons heen.