Een gapend gat …

Als baby-boomer- geboren in 1951– groeide ik op in de tijd dat de tweede wereld oorlog nog niet zolang geleden was. Nederland was in weder opbouw.

 Met groot genoegen heb ik dan ook vorig jaar het boek “Gouden Jaren” van Annegreet van Beek gelezen dat talloze momenten van herkenning opleverde over de manier waarop ook mijn/ons leven in een halve eeuw onvoorstelbaar is veranderd.

Hoe veranderden de binnensteden van Nederland door die groei en bloei niet in gunstige zin. In die binnensteden zat meestal op een mooi punt V&D. Zo zaten ze ook in Deventer in een mooi monumentaal pand aan de Brink. Sinds gisteren bestaat V&D niet meer. Weg is 130 jaar historie mede door het veranderde koopgedrag van de consument. Weg zijn 8000 banen.

Terug gaan mijn gedachten naar het eind van de zestiger jaren. Als scholier vond mijn vader dat die vakanties in de zomer wel erg lang duurden en hij  stuurde me op pad op zoek naar een vakantie baantje . Zo werkte ik ook een aantal weken in het magazijn van V&D.

Een gapend gat is wat ik voor me zie als we voortaan zaterdagmiddag besluiten even te gaan shoppen in de Deventer binnenstad. Het was toch wel traditie even bij V&D binnen te lopen; ook al was het maar om even een kop koffie met gebak te nuttigen of even gebruik te maken van het toilet.

Vroeger kocht je er jouw schoolspullen en later sinterklaas cadeau’s voor de kinderen en tegenwoordig soms kleren voor onze kleinkinderen als Carolien weer eens iets zag dat ze voor “dat geld” niet kon laten hangen. Straks is dit allemaal nostalgie .

De binnensteden verpauperen in rap tempo door het veranderde koopgedrag van menig consument. Jammer . Ooit zullen we weer terug verlangen naar mooie etalages waar je je nog aan kon vergapen  en zo lekker kon slenteren door mooie winkelstraten .