Toeval ( kort verhaal)

De auto stopte vlak naast me bij de rand van het trottoir. Een zachte vloek ontsnapte aan mijn lippen. Wie was die idioot die het water liet opspatten. Ilse schrok ervan, keek naar de modderspetters die op haar fraai gevormde benen en op haar nieuwe schoenen zaten en botste daardoor bijna tegen een man aan die haar tegemoet kwam lopen.

‘Sorry meneer’ zei ze tegen de man. ‘Dat me dit nu moet overkomen net op het moment dat ik over een half uur een sollicitatie gesprek heb. Moet je zien hoe ik eruit zie.’ Hij kon een lach op zijn gezicht niet onderdrukken en stond op het punt om weer door te lopen.

Op dat moment zag ze pas wie hier voor verantwoordelijk was. Jochem, haar vriend waar ze de vriendschap nog maar een paar maanden geleden mee verbroken had.

Eerst liep ze door, maar hij bleef naast haar rijden en liet het raam van de auto aan haar kant naar beneden gaan. Ze keek hem met een venijnige blik aan.

‘Jochem, wat is er? Moet je kijken wat je gedaan hebt. Binnen het half uur heb ik, in tijden, het belangrijkste gesprek van mijn leven met iemand. Trouwens, hoe kom jij aan zo’n mooie auto?’

‘Stap vlug in dan breng ik jou wel. Waar moet je zijn?’ zei Jochem die rood aangelopen was.

Eerst wilde ze bij hem voor in gaan zitten maar ze bedacht zich. Ze stapte achter in en legde haar vieze voeten op de achterbank.

‘Zet me maar af bij het station dan loop ik het laatste stukje wel naar de Rabobank op de Singel. Het regent gelukkig al bijna niet meer.’

Ze zag in de achteruitkijkspiegel dat hij haar goed in de gaten hield en zat met zijn hoofd te schudden. Ilse had een flesje water uit haar handtas gehaald en was met een papieren zakdoekje druk bezig haar benen en de schoenen weer schoon te maken. Jochem vreesde zichtbaar voor het smerig worden van de mooie bekleding op de achterbank. Ilse ging echter onverschrokken door waar ze mee bezig was en propte de vieze zakdoekjes in het lege zijvak van de deur.

Op dat moment vertelde Jochem dat de auto helemaal nog niet van hem was. Ik ben vandaag bij een aantal garages geweest, op zoek naar een tweede hands auto, en heb deze mooie BMW voor een proefrit meegekregen. Opeens zag ik zag jou in de regen lopen en wilde je de auto laten zien. Nu liep Ilse rood aan en keek naar het zand dat op de achterbank lag.

Vlug veegde ze het zand van de mooie bekleding maar maakte het daardoor alleen maar erger.

In de verte zag ze het station. ‘Stop hier maar,’ zei ze.

Jochem stapte uit de auto en vroeg: ‘Hoor ik nog van je hoe het is afgelopen.’ Ik baalde nog steeds en ik ritste mijn jas dicht en draaide me om.

PS: voor mensen die regelmatig mijn blogs of verhalen lezen. Sinds kort ben ik actief op  schrijverspunt.nl  en op Hebban.nl.  Toeval staat ook te lezen op schrijverspunt.nl/ schrijfopdracht.

Bij Hebban doe ik mee met een verhaal voor de thriller 10 daagse 2020.