donderdag 28 november 2019

En weer flikten ze het !!!


Iets meer gespannen dan bij de vorige wedstrijden zat ik gisteravond te wachten tot de wedstrijd zou gaan beginnen. Nee, de billen niet samen geknepen, zo erg was het nou ook weer niet.
Door de opgelopen rode kaarten in de wedstrijd tegen Chelsea konden Daley Blind en Joél Veltman er niet bij zijn tegen Lille OSC in  Stade Pierre Mauroy. Mooie passes vanuit de verdediging over grote afstand  konden we daardoor wel op onze buik schrijven. Helaas.
Ik moet het eerlijk toegeven, thuis won Ajax met de nodige mazzel met 3-0 maar hoe zou het vanavond gaan zonder deze twee jongens ?
Zouden ze  in een uitwedstrijd weer zo schitteren zoals in de vorige uitwedstrijden? Zou Ziyech weer zo’n geweldige trap in zijn voeten hebben en de bal in de hoek krullen? En zou Onana weer van die katachtige reddingen verrichten?
Het was alsof ze er in de studio hetzelfde overdachten als ik want bij de voorbeschouwing zagen we de tovenaar Ziyech  aan het werk en Onana de meest onwaarschijnlijke reddingen verrichten.
Gelukkig zat gisteravond Johan Derksen, de azijnzeiker er niet als analist maar Gijp en Kieft die een goed voorgevoel over de aanstaande wedstrijd hadden. Ze voorspelden een overwinning. Ik dacht ‘ eerst zien en dan geloven’
Ten Hag legde uit waarom hij voor Perr Schuurs en Lisandro Martinez als vervangers had gekozen. Een linkspoot en een rechtspoot. En ze hadden in het begin van het seizoen al samen gespeeld in de verdediging. Als één van de zeventien miljoen voetbalkenners kon ik hem geen ongelijk geven.
Ten Hag kwam ook nog met een Cruijffiaanse uitspraak nadat hij gezegd had dat hij verwachtte dat Lille zou gaan stormen:‘ Als wij de bal hebben, kunnen zij niet scoren’  Een waarheid als een koe!

Van een storm kwam het de hele wedstrijd niet want binnen twee minuten was het Ziyech die scoorde. 0-1 . Ik ging er eens goed voorzitten maar geweldig voetbalde Ajax dit keer niet.
Ajax had de wedstrijd gewoon onder controle tot in de dertigste minuut Ajax door het oog van de naald kroop. Na een mislukte vrije trap van Promes volgde een razendsnelle uitbraak van Lille met een bijna niet te missen kans maar de bal ging hoog over.
Ze hadden nog meer geluk in de eerste helft. De Duitse scheidsrechter hield zijn tweede gele kaart voor Mazraoui na een overtreding op zak. In de tweede helft zagen we hem op het veld niet terug. Alvarez nam zijn plaats in.
De tweede helft was nog geen vijf minuten oud toen het weer bijna mis ging. Ook dit keer werd de kans door de Fransen verprutst.
In de tweede helft kwam Ajax  niet toe aan het geweldige spel zoals in vorige uitwedstrijden maar toch viel er af en toe te genieten, zoals in de zestigste minuut. Na een uur voetballen strooide Ziyech weer eens met een prachtige pass op Promes en die rondde hem mooi af. 0-2.
Tien minuten later had Lille de ‘ Anschluss’ treffer kunnen maken maar de kat uit Kameroen, Onana, redde Ajax twee keer op miraculeuze manier.
De Fransen verloren het geloof in een goede afloop en legden zich neer bij weer een nederlaag.
Een  Frans jongetje met Marokaanse roots had nog wel de avond van zijn leven. Hij rende het veld op naar zijn idool, Ziyech.  Ziyech knuffelde hem even. Later hoorde ik dat hij hem zijn shirt had beloofd.
Bijna werd het nog 0-3 na een geniale balletje van Tadic op Promes en Ziyech zijn tweede goal van de avond maakte maar de goal werd afgekeurd vanwege hands.
Na 90 minuten kon Ajax met een goed gevoel het veld afgaan. De jonge Perr Schuurs speelde een ‘per‘fecte wedstrijd.
Nog een wedstrijd thuis tegen Valencia en dan kan Ajax gaan overwinteren in de Champions league. Nee, dat geven ze niet meer uit handen.


zondag 24 november 2019

Vijf jaren later…….......


Op het moment dat ik dit blogje schrijf (24november 2019), is het alweer enkele dagen geleden dat ik 5 jaar eerder voor mijn laatste werkdag naar het laboratorium van Akzo Nobel in Deventer ging.
Ik kan rustig zeggen: wat gaat de tijd snel.
Na bijna 45 jaar op verschillende research afdelingen gewerkt te hebben, was de dag aangebroken dat ik met pre- pensioen ging. Ja, dat kon toen nog !  Terugkijkend leken( en lijken) die 45 jaar ook echt niet zo lang.

Wonend in het dorp aan de andere kant van de IJssel brug, fietste ik in mijn jeugd jarenlang langs het gebouw onder aan de brug( niet wetende dat ik daar later zevenentwintig van de bijna vijfenveertig jaren zou werken) om naar de jongens Ulo aan het Spijkerpad te gaan.
Ja, van een gemengde jongens en meisjes school was in die tijd nog geen sprake. Die kwam er pas nadat ik in de zomer van 1967 mijn ULO diploma behaald had.
Zestien jaren oud had ik geen idee wat ik later wilde worden. Er zat niets anders op dan een beroepskeuze test doen.
Uit de test kwam dat ik het meest geschikt was om dierenverzorger te worden of  om naar de laboratoriumschool te gaan. Ik koos voor het laatste.
Het was echter inmiddels zo laat in de zomer dat er geen plek vrij meer was op de laboratoriumschool. Ik moest uitwijken naar Apeldoorn en kwam op de particuliere apotheker school terecht, waar de eerste beginselen van de scheikunde me werden bijgebracht. Het waren drie mooie jaren.

Als leerling analist ging ik aan het werk op het analytisch lab  van Noury& van de Lande onder aan de IJsselbrug. Het was een mooie tijd waarin ik in de avonduren aan de HTS-SLP in Hengelo mijn HBO/A en HBO / B diploma haalde.
Zevenentwintig  jaar werkte ik op dat lab voordat we door de gemeente gedwongen werden te verhuizen naar het industrieterrein. Een chemisch lab in de binnenstad, nee dat kon toch echt niet langer.
Zo’n mooie tijd als in het lab onder aan de brug zou ik niet meer beleven. W e zaten daar op het laatst met 300 mensen, dicht op elkaar, hadden veel contacten onderling en de sfeer was heel anders dan in latere jaren.
Toch beleefde ik ook in de jaren op het lab aan de Zutphenseweg dingen, die ik niet gauw zal vergeten. Zoals mijn werkbezoeken aan Dobbs Ferry/ NewYork  in 2001 toen daar de Twintowers  nog stonden. En het bezoek aan de Universiteit In Toronto waar we mee samen werkten om een nieuw kinetisch model te ontwikkelen voor de peroxiden.

20 November 2014 was mijn laatste werkdag. Terugkijkend was ik blij voor de kansen die Akzo mij geboden had in die 45 jaar en de prettige samenwerking met vele collega's in al die jaren.
Ook ik had plannen om van alles te gaan doen na mijn pre –pensioen. 
Bij mijn afscheid had de eigenaar van het restaurant  onderzetters voor mij laten drukken met de tekst : ’Na bijna  45 jaar werken bij Akzo Nobel zit het werk er voor mij op. Bedankt collega’s .Blijf gezond, geniet en leef. Harry.’
Vooral in die laatste zin zit alles waar het in het leven omgaat .
Maar soms zit niet alles altijd mee. In vijf jaar tijd is veel gebeurd, plannen die ik had zijn vooral door mijn  rug problemen  anders gelopen dan ik voor ogen had maar ondanks de verminderde mobiliteit zijn er genoeg dingen die het leven meer dan de moeite waard maken.

Parkinson & bewegingsstoornissen- deel 1.

In een van mijn blogs op deze site schreef ik al eens:   Je hebt al genoeg mazzel als je geen pech  hebt . Ik kan helaas inmiddels bevestig...