Je hebt al genoeg mazzel als je geen pech hebt.
Onlangs
kwam een oud collega op visite. Ik had hem al een tijd niet gesproken. We
haalden herinneringen op en op een gegeven moment zei hij: “ Harry, we hebben
toch wel mazzel gehad”.
Ik zei : Hoe bedoel je?”. En hij ging verder met zijn
verhaal:
” We hebben de oorlog niet meegemaakt en zijn opgegroeid in een land
dat steeds welvarender werd. We kregen nadat we onze studie hadden afgerond
direct een baan en kijk eens wat de huizenprijzen hebben gedaan. “
Ik kon niets anders dan het eens zijn met
zijn conclusie en vervolgden ons gezellige gesprek.
Gisteravond
was ik aan het zappen op TV en kwam in een programma terecht met een leuke
gast, Martin Simek, en op een gegeven moment had hij het over een spreuk die
hij bij oud Ajax voorzitter Max van Praag , de enige van een hele familie die
de tweede wereldoorlog had overleefd, had gezien.
Het was een spreuk die me aan
sprak: “Je hebt al genoeg mazzel als je geen pech hebt” .
Vaak
besef je dat niet maar het is een waarheid als een koe!
Zeker als je weer eens
met ellende in je eigen omgeving meemaakt.
En dan
heb ik het erover hoe we met onze oudere medemens tegenwoordig omgaan in deze maatschappij.
Mijn eigen moeder heeft in haar leven het nodige meegemaakt
maar mocht zowel fysiek als geestelijk gezond heel oud worden.
Geen spoor van de plaag van de toekomst :
dementie. Als je oud mag worden zoals mijn moeder dan heb je mazzel.
Heel
anders verloopt het bij schoonouders. Carolien’s vader kwam enkele maanden
terug na een slopende ziekte te overlijden.
Tijdens deze periode merkten we al
aan de lijve voor wat voor een ellende de regering heeft gezorgd met al de
bezuinigingen in de zorg.
Carolien’
s moeder die al dementerend was, bleef zelfstandig wonen. Een plek in een
verzorgingshuis was er niet. Je bent in feite aan de goden overgeleverd, zo
voelt het althans.
Mede
door de medicijnen die ze moest slikken, gaat haar toestand snel achteruit. Als
je zo je laatste jaren moet slijten, heb je geen mazzel maar absoluut pech.
Hopelijk
komt er toch spoedig ergens een plek
vrij want ook mantelzorgers zijn maar gewone mensen die hun best doen maar niet
oneindig op hun tenen kunnen blijven
lopen.
Reacties
Een reactie posten