zondag 12 oktober 2014

Pizzzz........


Op de drempel van het afscheid nemen  van vele jaren werken als researcher op het laboratorium van een groot chemisch bedrijf in het oosten van dit kikkerlandje is het  nu tijd geworden om een geheel andere invulling aan de week te gaan geven.
Ik heb mijzelf wel een voorstelling gemaakt wat ik in de toekomst denk te gaan doen maar er is niks mis mee om van gedachten te wisselen met mensen die in vergelijkbare omstandigheden verkeren.  Zo gezegd, zo gedaan.

Zo’n half jaar geleden had ik ons aangemeld voor de PIZ cursus (jaja , Carolien mocht ook eens  mee!).Iemand die niet weet wat PIZ inhoudt zou bij PIZ (zen) heel iets anders kunnen denken .Daarmee heeft het helemaal niets mee te maken ook al gaat het  om oudere mannen (en vrouwen). Piz staat voor pensioen in zicht.  Voor mij is dat zelfs heel dichtbij want over 6 weken hang ik mijn labjas aan de spreekwoordelijke wilgen.
In het recente verleden konden collega’s nog 5 dagen “Pizzen” maar nu is het beperkt tot 3 dagen. Al gauw was voor ons duidelijk waar we heen zouden gaan: Bergen aan Zee. We hadden al eens een korte vakantie doorgebracht in deze mooie omgeving en de keuze was dan ook niet zo moeilijk. In een hotel aan de zeeweg verbleven we.
We hadden er zin in  en vol goede moed stapten we  maandagmorgen onze auto in. Blogger aan het stuur en Carolien  al gauw met haar kumihimo schijf in de handen. Ach, wat balen .
Ze was zo druk geweest om 12 draadjes tot een koordje om te zetten voor de tas waar ze al weken voor aan het haken is en nu was het koordje te dun. Ik zou balen als een stekker maar geen kwaad woord kwam over haar lippen . Lijdzaam haalde ze het koordje weer uit. Geduld is ook in dit geval weer een schone zaak! Voordat we Amsterdam naderden was ze klaar. 
Hoe dichter we bij Bergen kwamen werd het steeds mistiger. We hoopten op mooi weer zodat we af en toe ook nog eens van de omgeving zouden kunnen gaan genieten maar de voortekenen waren ongunstig. Helaas.

We melden ons bij de receptie van het hotel en we brachten de auto naar de parkeerplaats. We moesten de toegang wel weer afsluiten maar het slot had er geen zin in . We kregen het niet dicht; gelukkig kwam een ander echtpaar eraan en was het aan hen om de parkeerplaats af te sluiten. Een zucht van opluchting was het gevolg.
Snel ons installeren in de hotelkamer. We waren al verbaasd dat het raam wijd openstond terwijl het best fris was wat betreft temperatuur (15°C).Het rook er niet al te fris.
Dit was iets anders dan we ons hadden voorgesteld bij het lezen van de informatie op de website van het hotel! Ach , dachten we laten we niet direct aan de bel trekken en liepen de steile trap af naar beneden .We waren  vrijwel de eerste cursisten die gearriveerd waren. Tijd voor een kopje koffie.
Al snel stroomde de bar vol met de overige cursisten . Het was een grijze boel!!!!.Niet veel later kwam een leuke cursus leidster ons ophalen om  te beginnen aan waar we hiervoor waren. Namelijk discussieren over wat ons als pensionado’s te wachten staat. Nadat iedereen zich had voorgesteld  begon het echte werk.

In de pauze gingen we even naar onze kamer maar het stonk er nog steeds vreselijk naar rook terwijl het een zgn rookvrije kamer was. Balen. Al gauw hoorden we ook van andere cursisten dat ze geprobeerd hadden andere cursisten, die eerder waren aangekomen,in deze kamer te zetten. Maar die hadden hartelijk bedankt hiervoor en een andere kamer gekregen. Tijd voor ons om ook maar eens aan de bel te trekken bij de hotelmanager.
Hij wou ons eerst nog met een geur bol opschepen maar nadat hijzelf toch maar eens een snuifje op de kamer had genomen kregen we toch een andere kamer. En dit keer een balzaal terwijl we op de rookkamer onze kont nog niet konden keren.
Tevreden keerden we terug bij de overige cursisten.

3 dagen lang werd over  “van alles” gepraat , veel gelachen en ontspannen bijgepraat tijdens wandelingen of ’s avonds werd er laat nagepraat met andere gezellige mensen in de bar . Veel hebben we niet geleerd tijdens deze 3 dagen maar wel veel dingen herkend tijdens de discussies in de groep. Wij hebben het ervaren als 3 heel gezellige, ontspannen dagen waar we met veel plezier op terug kijken. Ik zal het “’PIzzen” zeker  aanbevelen bij collega’s die ook op het punt staan met (pre)pensioen te gaan.

zondag 5 oktober 2014

De vrijheid tegemoet.....

Nu, 47 jaar geleden had ik geen idee hoe mijn toekomst eruit zou gaan zien. 
Ik kwam net van de middelbare school (MULO later Mavo geheten  ): 16 jaar oud.
De beginnerscursus dansen bij Eppink  zat er al op . Ji j, dansen zullen mijn kinderen nu zeggen. Tja, ik was geen groot talent maar ook zeker geen muurbloempje. No milk today  van Hermit Hermits hoor ik nog regelmatig in mijn gedachten. En maar schuifelen strak langs de muur en regelmatig moest  je 3 plekken opschuiven vanHans Eppink . Balen dan natuurlijk . 
Jaja ,dat waren nog eens tijden. Even een ijsje na afloop halen bij Talamini en dan hup op de fiets naar huis. Je zou eens te laat thuiskomen als 15 jarige!  Voor velen zal het "eeuwen" geleden lijken maar voor mij voelt dat geheel anders.
Mijn broers waren naar de Mts gegaan maar daar voelde ik mij niet voor in de wieg gelegd. Wat ik niet wilde wist ik wel maar ik wist niet wat ik dan wel wilde. Net een puber. 
Dan uiteindelijk maar naar een testbureau. De uitkomst was verrassend : laboratorium school leek wel geschikt of .....dierenverzorger. Dieren gaan mij nog steeds aan het hart maar ik koos toch maar voor de laboratoriumschool. Regelmatig kom ik echter  nog wel in de Apenheul !!!
Het schooljaar was al gaande zo kon ik niet op de net gestarte laboratoriumschool in Deventer terecht. Er was nog wel plaats op de Apothekersschool in Apeldoorn; 3 mooie jaren volgden daar waar ik nog steeds met plezier aan terug denk. Hoe zou het met Rob van V., Adriaan V.en al die anderen gegaan zijn ???
Inmiddels was ik  voor een laboratorium op MBO niveau opgeleid. Mijn ouders vonden dat ik lang genoeg op school had gezeten en keken er naar uit dat ik aan het werk ging. Tja,einde aan het mooie leventje ....
Zoveel chemische bedrijven waren er niet in onze omgeving en op de bonnefooi heb ik toen maar een open -handgeschreven -sollicitatie brief geschreven naar het toenmalige Noury & van de Lande. Op het kwaliteits laboratorium voor de fabriek was geen plaats voor mij maar ik kreeg het advies maar eens naar het research lab te gaan. Een gouden advies !!!!Nu 47 jaar later.
19 jaar oud ging ik aan de slag op het analytische lab; al spoedig kwam ik er hier achter dat ik toch beter een vervolgstudie kon gaan doen en zo ging ik een aantal jaren met een 4-tal collega's naar de avondschool aan de HTS/SLP in Hengelo. Hele drukke tijden, lange dagen ( van 8 uur 's ochtends  tot half elf 's avonds voordat ik weer thuis was en dat 2x /week+op de zaterdagochtend  ) en dan in de weekenden studeren.
Soms moest de druk even van de ketel en gingen we lekker met z'n allen stappen in het uitgaansleven van Hengelo na schooltijd . Maar dan die volgende ochtend............
Met goed gevolg werd de studie afgesloten als HBO-B er. Vele jaren op diverse afdelingen binnen de research volgden.
Momenteel sta ik op de drempel om met pre-pensioen te gaan . Voldaan kijk ik terug op de vele jaren die ik bij Noury/Akzo/AkzoNobel heb gewerkt. Overal waar  ik  gewerkt heb binnen dit bedrijf was er de mogelijkheid je te ontwikkelen, nieuwe ervaringen op te doen en was de sfeer veelal goed. De sociale contacten zal ik het meest missen helaas.
Toch is er zoveel veranderd in al die jaren dat ik opgewekt zeg: 't is genoeg geweest!!!!. Tijd om een geheel andere invulling aan mijn week te gaan geven.

Maar wat ga ik met al die vrijheid straks doen??? In mijn hoofd heb ik het aardig op een rij maar hoe het straks in de praktijk uitpakt zal ik moeten afwachten.

Waarschijnlijk  ben ik wel druk aan het schilderen , bloggen/dichten/schrijven , fietsen, wandelen, oppassen  op onze kleine schatten Maud, Liss en Fiene, tuinieren, fotograferen , lezen ,vakantie  of huishoudelijk aan het werk etc etc.
Als ik daar tenminste genoeg tijd voor heb na het rustig op gang komen op de hopelijk vele dagen die nog volgen.Ik heb al een beetje hiervan kunnen proeven op mijn vrije vrijdagen!!

Eerst mijn werkzame leven maar eens afsluiten met een mooi feestje en dan de vrijheid tegemoet .....





Parkinson & bewegingsstoornissen- deel 1.

In een van mijn blogs op deze site schreef ik al eens:   Je hebt al genoeg mazzel als je geen pech  hebt . Ik kan helaas inmiddels bevestig...